Gdy wrzucisz do wody ciało, które jest od niej cięższe, spostrzeżesz, jak stopniowo zanurza się i idzie na dno. W przypadku ciała o gęstości mniejszej od wody, obserwowane będzie początkowo niewielkie zanurzenie, po czym zadziała siła wyporu, aż do osiągnięcia stanu równowagi. W analogiczny sposób i przy dużym uproszczeniu możemy tłumaczyć „pływanie” kontynentów. Pozwala na to różny skład górnej i dolnej warstwy skorupy ziemskiej i wszystkich kontynentów. Górna warstwa zbudowana jest głównie ze związków krzemu i glinu o gęstości 2,7 g/cmIndeks górny 3³. Warstwę tę nazwano sial od łacińskich nazw wspomnianych pierwiastków – silicium (krzem) i aluminium (glin). Dolna warstwa jest cięższa i wynosi nieco ponad 3 g/cmIndeks górny 3³. Nazwano ją simą jako skrót od łacińskich nazw pierwiastków występujących w niej w największej ilości – krzem i magnez (magnesium). Kontynenty, będąc częściowo zanurzone „pływają” na podłożu simy. Należy jednak pamiętać, że to „pływanie” jest inne niż je rozumiemy w języku potocznym.