Do końca $\mathrm{XIX}$ wieku rachunek prawdopodobieństwa był działem ... fizyki. Początki badań teoretycznych rachunku prawdopodobieństwa były dość banalne – wykonywano proste doświadczenia – rzucano kostką lub monetą i zapisywano wyniki. Nic więc dziwnego, że pierwsza książka poświęcona zdarzeniom losowym miała nazwę Sztuka rzucania.

R1Rpk4gqVX7Uv

Obraz przedstawia profile dwóch mężczyzn w garniturach i w kapeluszach siedzących naprzeciwko siebie przy niewielkim stole. Mężczyźni grają w karty, mają ręce na stole, a w dłoniach każdy z nich trzyma po kilka kart. Mężczyzna po lewej ma brązowy garnitur, jest wąsaty, pali papierosa. Mężczyzna po prawej ma na sobie jasny garnitur, również jest wąsaty i jest młodszy od swojego przeciwnika. Na stole, przy którym grają, leży obrus oraz stoi butelka wina. W tle znajduje się kontuar.

Okazuje się jednak, że wielu wybitnych matematyków utrzymywało się z hazardu. Na przykład z gry w karty lub kości. Musieli postępować w ten sposób, aby gra (którą inicjowali) sprawiała wrażenie sprawiedliwej. Inaczej mogli skończyć z nożem w plecach. Sytuacja wymuszała więc na nich określenie szansy wygranej i opracowanie odpowiedniej strategii gry. Nie było to jednak mile widziane przez przeciwników i jeden z uczniów wybitnego matematyka Cordano zapłacił nawet za swoją wiedzę obciętymi palcami prawej dłoni.

Jesteśmy dopiero na początku zgłębiania tajemnic rachunku prawdopodobieństwa, więc na razie pewnie nie uda Ci się wygrać w trzech ruchach partii szachów, ani skreślić „szóstki” w totolotka. Ale wszystko przez Tobą.

Na razie poznaj elementarne zasady algebry zdarzeń losowych.