Przeprowadzane przez królów germańskich zmiany na Zachodzie w V w. n.e. dokonywały się teoretycznie za zgodą cesarzy wschodniorzymskich. Odoaker po zdetronizowaniu w 476 r. n.e. Romulusa Augustulusa odebrane mu insygnia władzy cesarskiej odesłał do Konstantynopola. Chlodwig po zajęciu terytoriów rzymskich w Galii nawiązał stosunki z dworem konstantynopolitańskim i otrzymał godność konsula. Atak Teodoryka na Italię był wręcz inspirowany przez cesarza ze Wschodu.

W rzeczywistości jednak imperium wschodnie w niewielkim stopniu wpływało na bieg wydarzeń na Zachodzie. Konstantynopol zadowalał się mało znaczącymi politycznie wyrazami szacunku ze strony królów germańskich. Bizancjum jednak przez wieki odgrywało wielką rolę polityczną i kulturalną, kontynuując częściowo tradycję antyku i wpływając na różne dziedziny życia średniowiecznego świata.