Doktryna liberalna w XX wieku została zdominowana przez spór doktrynalny między dwoma jej przedstawicielami, J.M. Keynesem, twórcą interwencjonizmu państwowego, i F.A. von Hayekiem, reprezentującym poglądy austriackiej szkoły liberalizmu. Poglądy obu wybitnych ekonomistów ukształtowała określona sytuacja historyczna. Warto również zauważyć, że doktryna liberalna rozwijała się w jakimś sensie cyklicznie. Po okresie wiary w „niewidzialną rękę rynku” następował okres akceptacji pewnych form interwencji państwa w gospodarkę, po czym zwolennicy doktryny ponownie wracali do przekonania, że największą wartością, jaką państwo może oferować jednostce, jest wolność, również w wymiarze gospodarczym.

Wiek XX obfitował w wydarzenia, które odbiły się również na sposobie postrzegania wolności gospodarczej. Zwolennicy szkoły austriackiej uważali, że powinna być ona całkowita, zwolennicy keynesizmu byli zdania, że bez interwencji państwa niemożliwe jest przeciwdziałanie kryzysom gospodarczym. Do dziś zwolennicy liberalizmu odwołują się w swoim sporze do jednego z tych ekonomistów, nie zawsze dostrzegając zmieniające się warunki gospodarcze i społeczne, które miały wpływ na ukształtowanie się ich poglądów.