Obraz przedstawia scenę rodzajową osadzoną w antycznej rzeczywistości. Na tarasie antycznej budowli znajduje się pięć osób. To dwie kobiety i trzech mężczyzn. Po prawej stronie obrazu przestawiony jest siedzący młody mężczyzna. Jest ubrany w togę. Na głowie ma wieniec laurowy. Mężczyzna gestykuluje lewą ręką. Odwraca wzrok od zwoju rozwijającego się na jego kolanach. Patrzy się w kierunku reszty osób. W centralnej części obrazu widać trójkę młodych ludzi. Przysłuchują się siedzącemu mówcy. Kobieta ubrana jest w białą szatę i kwietny wianek. Wpółleży na marmurowej ławie. Trzyma w lewej ręce tamburyn. Nieopodal niej siedzi młody mężczyzna. Ubrany jest w togę. Trzyma lewą ręką kobietę za jej prawą rękę. Po jego prawej stronie stoi mała harfa. Nieopodal mężczyzny leży na podłodze tarasu kolejny młody, bosonogi mężczyzna. Jest ubrany w futrzany strój, przepasany pasem. On także wpatruje się w mówcę. Po lewej stronie obrazu widać ostatnią postać. To stojąca, młoda kobieta. Na głowie ma wianek zrobiony z wielobarwnych kwiatów. Jej ubranie zakrywa obszerny szal. W tle obrazu, za tarasem widoczne jest morze.