XIX‑wieczne przemiany społeczne związane z rozprzestrzeniającymi się w Europie ideami demokratyzmu wpłynęły także na to, że kobiety coraz odważniej zaczęły upominać się o zmianę sposobu postrzegania ich roli społecznej. Polskie emancypantki oburzały się, że głosować mogą analfabeci, ale nie kobiety z tytułem doktora zdobytym na zagranicznych uczelniach. Mówiły o prawie kobiet do samodecydowania o sobie, konieczności brania odpowiedzialności za swój los. Mężczyźni złośliwie nazywali je kurami, które zamiast spędzać czas na wysiadywaniu kurcząt, zaczęły zwoływać kurze kongresy i radzić o poprawie kurzego bytu. Jedną z najbardziej zaangażowanych w działalność na rzecz poprawy sytuacji XIX‑wiecznych kobiet była pisarka i publicystka Eliza Orzeszkowa, która za cel postawiła sobie przekonanie polskiego społeczeństwa, że kobiety mogą decydować o kształcie własnego życia. Kiedy w 1918 roku Polki uzyskały prawa wyborcze, to właśnie do pism Orzeszkowej najczęściej się odwoływały, opowiadając o drodze prowadzącej do wolności.