Po II wojnie światowej doszło do procesu dekolonizacji, czyli rozpadu zamorskich imperiów. Mieszkańcy dotychczasowych kolonii w Afryce i Azji wykorzystali trudności mocarstw wyczerpanych kosztownymi działaniami wojennymi, by ogłaszać niepodległość. Proces ten, wyjątkowo bolesny dla obu stron konfliktu, nie ominął też posiadłości francuskich w Indochinach oraz krajach Maghrebu.

Francuzi bardzo ciężko przechodzili rozstanie z kolejnymi częściami rozległego imperium. Aby zapobiec utracie wielkomocarstwowego statusu, władze w Paryżu nie wahały się działać przeciwko szczytnym wartościom, które od czasów Wielkiej Rewolucji Francuzi mieli wypisane na swoich sztandarach: wolności, równości i braterstwu. Dążenia metropolii do utrzymania stanu posiadania sprzed II wojny światowej w najważniejszych koloniach spotkały się z zaciekłym oporem ze strony lokalnych społeczności. Ostatecznie nawet potężny orędownik potęgi Francji gen. Charles de Gaulle zrozumiał, że raz uruchomionego procesu dekolonizacji nie sposób już zatrzymać.