W późnym średniowieczu na terenie dzisiejszej Szwajcarii funkcjonowało kilkanaście uzależnionych od Habsburgów niewielkich państewek, które przez administrację Rzeszy nazywane były kantonami. W 1291 r. trzy kantony „leśne” pod przywództwem Schwyz (stąd nazwa Szwajcaria) zawiązały konfederację, której celem była walka o uniezależnienie się od Habsburgów. Z czasem do konfederacji dołączały kolejne kantony.

W trakcie walk o niezależność Szwajcarzy wypracowali własną taktykę, której istotą był tzw. szwajcarski szyk bojowy – duże czworoboki, zwane bataliami, formowane przez piechotę uzbrojoną w piki i halabardy. Szwajcarska piechota na przełomie XV i XVI w. ze względu na swoją niezawodność i skuteczność była chętnie wynajmowana przez obcych władców jako wojsko najemne. W 1506 r. papież Juliusz II najął wojska szwajcarskie do ochrony osobistej, tworząc Gwardię Szwajcarską.