Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
RlBML6boC60wD
Fotografia przedstawia kilka związanych ze sobą wstążek w biało-czerwonym kolorze.

O „ojczyźnie‑polszczyźnie” – Zieleń Juliana Tuwima

Źródło: domena publiczna.

Austriacki filozof Ludwig Wittgenstein pisał w swoim Traktacie logiczno‑filozoficznym: Granice mojego języka są granicami mojego świata. Polskim poetą, który w każdym kolejnym tomiku przesuwał dalej granice swojego języka poetyckiego, był Julian Tuwim. Twórca ten miał szczególną zdolność wykorzystywania możliwości „ojczyzny‑polszczyzny”. Był świetnym słuchaczem języka warszawskich ulic, kawiarni, salonów. To z niego uczynił tworzywo swej poezji.

Twoje cele
  • Zinterpretujesz metafory zawarte w wierszu Juliana Tuwima Zieleń.

  • Dokonasz analizy słowotwórczej wyrazów pochodnych od leksemu „zieleń” i określisz ich zabarwienie emocjonalne.

  • Omówisz zabiegi słowotwórcze zastosowane przez Tuwima.