Adam Mickiewicz zawarł w Odzie do młodości nadzieje i marzenia pokolenia romantyków. Utwór wyrażał braterską jedność, zgodnie z ideałami francuskiej rewolucji, nawoływał do wspólnego działania na rzecz lepszego jutra. Kilkadziesiąt lat później pokolenie Młodej Polski kierowało się odmiennymi ideami: od wspólnego dobra ważniejsza była wolność jednostki i nieskrępowany rozwój indywidualności. Te przekonania znalazły oddźwięk w sonecie Leopolda Staffa Kowal, który rozpoczynał debiutancki tom poety. Kowal to wiersz programowy, który stanowi zarys tematyki całego tomu i nawiązuje tytułem do łacińskiej sentencji „Suae quisque fortunae faber est” („Każdy jest kowalem swego losu”).