Każdy miłośnik kina skojarzy tę scenę z kultowego filmu „Czas apokalipsy” Francisa Forda Coppoli: pod muzykę Wagnera, na tle oceanu lecą amerykańskie helikoptery, aby zrzucić napalm na ukrytą w dżungli wietnamską wioskę. Jednocześnie na plaży rozmawiają ze sobą dwaj amerykańscy wojskowi. Uwielbiam zapach napalmu o poranku mówi jeden z nich, podpułkownik William „Bill” Kilgore do towarzysza broni, kapitana Willarda. Słynna scena z filmu Coppoli utrwaliła w wyobraźni ludzi zachodu wizerunek amerykańskiej interwencji w Wietnamie jako „brudnej wojny”, konfliktu uruchamiającego najbardziej odrażające ludzkie instynkty.

Podobne motywy pojawiały się nie tylko w kinie, ale także w muzyce, literaturze i sztukach plastycznych. Bez obaw o przesadę stwierdzić można, że żaden inny konflikt z drugiej połowy XX wieku nie spotkał się z tak szerokim zainteresowaniem opinii publicznej i nie wzbudził tak wielkich emocji. Na początku wojny wietnamskiej zarówno Biały Dom jak i amerykańscy generałowie zapewne nie podejrzewali jak dalekosiężne i wielowymiarowe, bo wykraczające poza sferę polityki skutki przyniesie zaangażowanie militarne USA w Indochinach.