Rzeźba terenu jest wynikiem oddziaływania na powierzchnię terenu wielu czynników wewnętrznych (np. wulkanizm, tektonika) i zewnętrznych (np. działalność rzeźbotwórcza rzek i mórz, lodowców, opady deszczu, wietrzenie chemiczne, mechaniczne i biologiczne). Jednym z czynników zewnętrznych jest wiatr. Wpływa on na rzeźbę w trojaki sposób – niszczy, transportuje i buduje. Przebieg i rozmiary tych procesów zależą od różnicy ciśnień (tak zwanego gradientu ciśnień), od siły i przeważających kierunków wiatrów oraz podatności podłoża na te procesy. Niszcząca działalność wiatru nazywa się również erozją eoliczną.

Wiatr to ruch powietrza (zazwyczaj poziomy względem powierzchni Ziemi), będący wynikiem zróżnicowania ciśnienia atmosferycznego w dolnej troposferze. Im większa różnica ciśnień, tym większa prędkość wiatru. Jest zjawiskiem powszechnym na kuli ziemskiej, zarówno na lądach, gdzie tworzy m.in. charakterystyczne formy eoliczne, jak i na oceanach i morzach, gdzie tworzy fale i prądy morskie.