Motyw vanitas w poezji barokowej
Żyjący w XV w. francuski poeta François Villon w swej Balladzie o paniach minionego czasu każdą strofę kończył wykrzyknieniem:
Wielki TestamentAch, gdzie są niegdysiejsze śniegi!”
Źródło: François Villon, Wielki Testament , tłum. T. Żeleński (Boy), Warszawa 1882, s. 41–42.
Nie wynikało to jednak z jego tęsknoty za ostrą zimą. W ten sposób wyrażał smutek wynikający z uświadomienia sobie, że wszystko i wszyscy bezpowrotnie i nieuchronnie przemijają. Podobne refleksje pojawiają się również w poezji barokowej, w której jedną z podstawowych idei jest VANITAS.
Porównasz sposoby realizowania motywów wanitatywnych w różnych wierszach barokowych.
Scharakteryzujesz wartości, które według twórców barokowych pozwalają zaakceptować przemijanie i śmierć.
Przedstawisz wartości, które według twórców barokowych nie chronią człowieka przed przemijaniem.
Ustalisz, jakie toposy są powiązane z motywem vanitas.
Zredagujesz notatkę dotyczącą różnych sposobów realizowania motywów wanitatywnych w poezji barokowej.