Architektura sakralna Opactwo św. Szczepana Caen, Francja

Dawny klasztor benedyktynów we francuskim mieście Caen w Normandii pod wezwaniem św. Szczepana. Został założony w 1063 r. przez Wilhelma I Zdobywcę i jest jedną z najważniejszych budowli romańskich w Normandii. Jednoczesne założenie dwóch domów zakonnych: męskiego św. Szczepana (abbaye aux Hommes) i żeńskiego Trójcy Świętej (abbaye aux Dames) wydaje się bezpośrednim wynikiem procesu pojednania Wilhelma I, księcia Normandii (wkrótce potem Wilhelma I, króla Anglii), i Leona IX. Wilhelm I popadł konflikt z papieżem, kiedy poślubił swoją kuzynkę Matyldę, córkę hrabiego Flandrii, mimo zakazu Leona IX. Matylda zmarła w 1083 r. i została pochowana w klasztorze Trójcy Świętej. Po śmierci w 1087 r. Wilhelm I został pochowany w klasztorze św. Szczepana, zgodnie ze swoim życzeniem. Pogrzeb z udziałem biskupów i opatów z Normandii, a także jego syna Henryka został zakłócony przez obywatela Caen, który skarżył się, że jego rodzina została nielegalnie pozbawiona gruntu, na którym wzniesiono kościół. Zarzut okazał się prawdą, a mężczyzna otrzymał rekompensatę. Budowa opactwa rozpoczęła się w 1066 r. Ważną cechą obu klasztornych kościołów jest żebrowane sklepienie, dodane ok. 1120 r., zastosowano je wówczas po raz pierwszy we Francji.

Materiał nie spełnia wymogów WCAG, natomiast może być wykorzystywany jako materiał dydaktyczny.