Architektura Zamek w Azay-le-Rideau, Francja

Zamek nad rzeką Indre, zaliczany do zamków nad Loarą. Przebudowę starego obronnego zamku prowadził w latach 1518–1527 jego nowy właściciel – skarbnik Francji, burmistrz Tours Gilles Berthelot – wraz z żoną Philippe Lesbahy. Niedokończona budowla została skonfiskowana w 1528 r. właścicielowi, który uciekł do Lotaryngii z powodu procesu wytoczonego mu przez króla Franciszka I za malwersacje. Nowym właścicielem został przyjaciel króla Antoinne Raffin. Jego potomkowie mieszkali w zamku do końca XIX w., kiedy to został on kupiony przez arystokratę Charles’a de Biencourt. W 1905 r. zamek stał się własnością państwa, które udostępniło go zwiedzającym. Zbudowany został na wyspie otoczonej przez rzekę Indre, jego rozbudowa przebiegała w stylu wczesnego włoskiego renesansu, bardzo charakterystycznego dla doliny Loary, z pilastrami i gzymsami horyzontalnymi, z kunsztownymi ozdobami lukarn. Zamek składa się z dwóch budynków połączonych w kształt litery L, ozdobionych bocznymi wieżyczkami. Budynek główny zdominowany jest przez okazałe, proste schody. Charakterystycznymi elementami fasady są salamandra i gronostaj – symbole Franciszka I i królowej Claude, a także litery G, P i B – inicjały małżonków Berthelot. Z bocznego skrzydła, gdzie kiedyś był most zwodzony, jest przejście do ogrodu. Park w stylu angielskim założyła rodzina Biencourt. Koncentryczne alejki prowadzące do zamku pozwalały oglądać go ze wszystkich stron. Wnętrze zamku słynie z bogatej kolekcji arrasów flamandzkich, które zdobią ściany XVI-wiecznym zwyczajem, oraz dużych obrazów i portretów nawiązujących do czasów Walezjuszów i Burbonów. Najstarszy arras pochodzi z 1500 r., został wykonany przez tkaczy brukselskich w stylu gotyckim, eksponowany jest w sali balowej. Większość tkanin pochodzi z XVII w., również z Flandrii, dominują kolory niebieski i czarny. Portrety przedstawiają m.in. Franciszka I, Henryka III i jego żonę Louise de Lorraine oraz Ludwika XIII.