Jak Jerzy Liebert posługuje się aluzją literacką? – Na lipę czarnoleską

Liceum ogólnokształcące i technikum
Kategorie
Język polski
Udostępnij

Tekst: Anna Wojczyńska

Opracowanie i multimedia: Englishsquare.pl sp. z o.o.

Bibliografia:

  • Źródło: Jan Grzenia, Odczytywanie aluzji literackiej, „Język Artystyczny” 1993, nr 8, s. 48–52.
  • Źródło: Julian Tuwim, Rzecz Czarnoleska, [w:] Wiersze wybrane, oprac. M. Głowiński, Wrocław 1986, s. 78–79.
  • Źródło: Jan Kochanowski, Na lipę, [w:] Dzieła polskie, t. 1, oprac. J. Krzyżanowski, Warszawa 1969, s. 170–171.
  • Źródło: Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński, Słownik terminów literackich, Wrocław 1989, s. 26: Aluzja literacka.
  • Źródło: Jerzy Liebert, Słowacki, [w:] Pisma zebrane. Poezja – proza, t. 1, oprac. S. Frankiewicz, Warszawa 1976, s. 135.
  • Źródło: Jerzy Liebert, Hej, młodzieży, [w:] Pisma zebrane. Poezja – proza, t. 1, oprac. S. Frankiewicz, Warszawa 1976, s. 314.
  • Źródło: Wojciech Kudyba, Jerzy Liebert. Od Skamandra do poezji religijnej, audycja „Strefa literatury”, prow. D. Gacek, Program II Polskiego Radia, 17 marca 2019 r.
  • Źródło: Jerzy Liebert, Na lipę czarnoleską, [w:] Pisma zebrane. Poezja – proza, t. 1, oprac. S. Frankiewicz, Warszawa 1976, s. 140.
  • Źródło: Stefania Skwarczyńska, Rzecz o Jerzym Liebercie, „Tygodnik Powszechny” 1947, nr 8.