Charles Baudelaire – poeta „młodopolski”

Liceum ogólnokształcące i technikum
Kategorie
Język polski
Udostępnij

Tekst: Anna Czabanowska-Wróbel

Opracowanie i multimedia: Englishsquare.pl sp. z o.o.
Materiał powstał we współpracy z Wydawnictwem Piotra Marciszuka STENTOR.

Bibliografia:

  • Źródło: Charles Baudelaire, Otchłań, [w:] tegoż, Kwiaty zła, tłum. M. Jastrun, wybór M. Leśniewska i J. Brzozowski, Kraków 1990, s. 367.
  • Źródło: Charles Baudelaire, Leta, [w:] tegoż, Kwiaty zła, tłum. M. Jastrun, wybór M. Leśniewska i J. Brzozowski, Kraków 1990, s. 393.
  • Źródło: Charles Baudelaire, Teofil Gautier, [w:] tegoż, Sztuka romantyczna, tłum. A. Kijowski, Gdańsk 2003, s. 120.
  • Źródło: Charles Baudelaire, Oddźwięki, [w:] Charles Baudelaire, Symboliści francuscy (od Baudelaire’a do Valéry’ego), oprac. Mieczysław Jatrun, tłum. Antoni Lange, wybór Mieczysław Jatrun, Wrocław 1965, s. 20–21.
  • Źródło: Tadeusz Żeleński (Boy), Baudelaire, poeta krakowski, [w:] Tadeusz Żeleński (Boy), Mity i zgrzyty, wybór J. Gondowicz, Warszawa 2016, s. 61.
  • Źródło: Charles Baudelaire, Cudzoziemiec, [w:] tegoż, Paryski spleen. Poematy prozą, tłum. J. Guze, s. 7.
  • Źródło: Tadeusz Żeleński (Boy), Baudelaire, poeta krakowski, [w:] tegoż, Mity i zgrzyty, wybór J. Gondowicz, Warszawa 2016, s. 61.
  • Źródło: przeł. Wisława Szymborska.
  • Źródło: przeł. Mieczysław Jastrun.