Proces starzenia się społeczeństwa dotyczy wielu państw na świecie. Jedne kraje już od wielu lat zmagają się z konsekwencjami tego procesu, inne dopiero poznają istotę zmian demograficznych. Za chwilę wysłuchasz fragmentu artykułu Marleny Kilan pod tytułem „Starzenie się społeczeństw wyzwaniem dla współczesnego świata”, z którego dowiesz się między innymi, że proces starzenia się społeczeństwa jest problemem ogólnoświatowym.

„Pierwsza debata na forum ONZ poruszająca zagadnienie starzenia się społeczeństw miała miejsce w 1948 roku z inicjatywy Argentyny, kolejna w 1969 roku na wniosek Malty. W 1974 roku w Bukareszcie odbył się Światowy Kongres Demograficzny. Upatrując w długowieczności jedno z największych wyzwań XX wieku ONZ zwołała w 1982 roku w Wiedniu Światowe Zgromadzenie na Temat Starzenia się Społeczeństw, podczas którego uchwalono Międzynarodowy Plan Działania w Kwestii Starzenia się Społeczeństw – pierwszy międzynarodowy dokument wytyczający kierunki działania w tworzeniu programów podejmujących kwestię demograficznego starzenia się populacji. W formie 62 zaleceń odnosi się on do działań w sferze badań naukowych, zdrowia, ochrony seniorów jako konsumentów, warunków mieszkaniowych i otoczenia fizycznego, rodziny, opieki społecznej, zabezpieczenia dochodów, zatrudnienia i edukacji. Podkreśla między innymi potrzebę wiekowej integracji społeczeństwa oraz potencjał seniorów dla rozwoju i wartości życia społecznego. W odpowiedzi na potrzeby starzejących się społeczeństw krajów całego świata rok 1999 ogłoszono Rokiem Ludzi Starszych. Podejmując hasło Społeczeństwo dla ludzi w każdym wieku (A society for all ages) dyskutowano na temat wpływu starzenia się populacji na kształt rodziny i całych narodów, powstawanie nowych rodzajów domostw, transportu, usług, produkcji i konsumpcji. Zgromadzenie Ogólne ONZ zdefiniowało i określiło model społeczeństwa dla wszystkich grup wieku. Przyjęto, że jest nim zbiorowość, która dostosowuje swą strukturę i funkcjonowanie, jak również politykę i planowanie, do potrzeb i umiejętności wszystkich, uwalniając w ten sposób potencjał wszystkich z korzyścią dla wszystkich. W 2002 roku w Madrycie pod egidą ONZ odbyło się II Światowe Zgromadzenie w sprawie Starzenia się, podczas którego przyjęto strategię wdrażania Międzynarodowego Planu Działania w kwestii budowania społeczeństwa dla osób w każdym wieku, zalecającego uwzględnianie zmian demograficznych w tworzonych programach rządowych. Wyznaczono priorytetowe kierunki działań politycznych, dotyczące zwłaszcza: ochrony zdrowia, zabezpieczenia finansowego, gospodarki, rynku pracy, zabezpieczenia społecznego socjalnego, edukacji, umacniania międzypokoleniowych więzi, promocji pozytywnego wizerunku osób starszych.”