Krzywa współistnienia między fazą ciekłą i gazową nosi nazwę krzywej wrzenia‑skraplania, ponieważ przekraczaniu tej krzywej towarzyszą procesy wrzenia i skraplania. Nie bez znaczenia jest jednak to, w jaki sposób przekraczamy tą krzywą - jeśli w stanie początkowym woda jest cieczą, jej przekroczeniu towarzyszy wrzenie. O tym, czym różni się wrzenie od parowania możesz przeczytać w materiale pt. W jaki sposób odróżnić wrzenie od parowania powierzchniowego?.

W stanie A i podczas całej przemiany ciecz i para są w równowadze. Punkt końcowy B jest punktem potrójnym. Liczbę parametrów niezależnych obliczamy z reguły faz Gibbsa: $s=3-f$.

1. W stanie A woda w stanie ciekłym i para wodna są w równowadze termodynamicznej.

2. Podczas przemiany zmniejsza się temperatura i ciśnienie tak, że w każdym momencie dwie fazy wody, ciekła i gazowa, są w równowadze termodynamicznej.

3. Stan końcowy to punkt potrójny. W równowadze są trzy fazy wody: woda w stanie ciekłym, lód i para wodna.

We wszystkich stanach leżących na krzywej wrzenia‑skraplania liczba niezależnych parametrów wynosi: $s=3-2=1$, w stanie B jest ona równa: $s=3-3=0$.