Schemat dotyczy głównych minerałów skałotwórczych. Opisano kilka z nich: skalenie, kwarc, pirokseny, miki, amfibole, hematyt, oliwiny, apatyt, magnetyt. Na zdjęciu głównym znajdują się jasnopomarańczowe kryształy. Opisano: 1. Na zdjęciu znajduje się kawałek skały. Jest chropowaty, ma jasnoróżową barwę z białymi dodatkami. Skalenie są najbardziej rozpowszechnionymi minerałami w skorupie ziemskiej i stanowią około 58% jej objętości. Do tej grupy zaliczamy glinokrzemiany sodu, potasu i wapnia. Są dość twarde i najczęściej nie dają zarysować się stalą. Trudno zarysować nimi szkło. Skalenie występują w licznych odmianach kolorystycznych, najczęściej jednak są białe, różowe lub czerwone., 2. Zdjęcie przedstawia słupowe kryształy zlepione ze sobą. Są przezroczyste. Kwarc, główny minerał skał magmowych i osadowych skał okruchowych zbudowany jest z krzemionki. Czysty kwarc jest bezbarwny lecz znane są zabarwione odmiany. Najłatwiej go rozpoznać po braku łupliwości, tłustym połysku i wysokiej twardości. Kwarc nie daje się zarysować stalowymi narzędziami i z łatwością rysuje szkło. W skałach występuje w postaci nieregularnych półprzezroczystych ziaren., 3. Zdjęcie prezentuje szarą skałę z czarnymi, zatopionymi w niej kawałkami. Pirokseny tworzą się w warunkach wysokiego ciśnienia i małej ilości pary wodnej, która została rozproszona w magmie lub w warunkach wulkanicznych., 4. Zdjęcie przedstawia skałę zbudowaną z cienkich warstw. Skała wewnątrz jest jasna, jej górna powierzchnia jest brązowa. Leży na niej moneta w kolorze miedzi. Miki zwane także łyszczykami to uwodnione glinokrzemiany wielu metali, głównie potasu, glinu, żelaza i magnezu. Ważną rolę skałotwórczą odgrywają dwie miki: muskowit i biotyt. Powstają w procesach magmowych i metamorficznych. Muskowit występuje często w skałach okruchowych. Miki mają bardzo małą twardość. Posiadają blaszkowy kształt ziaren i doskonałą łupliwość., 5. Zdjęcie przedstawia porowatą, brązową skałę. Amfibole są uwodnionymi glinokrzemianami wielu metali. Cechą wspólną dla tej grupy są dwa systemy łupliwości, krzyżujące się pod kątem prawie prostym. Układ łupliwości odróżnia pirokseny od amfiboli. Wśród nich największą rolę skałotwórczą odgrywa hornblenda. Do najbardziej rozpowszechnionych piroksenów należą: augit, diallag, enstatyt, hedenbergit, diopsyd, bronzyt., 6. Na zdjęciu jest biała skała, prążkowana, ma szare dodatki. Oliwiny to bezwodne krzemiany magnezu i żelaza. Są bardzo mało odporne na przeobrażenia pomagmowe i wietrzenie chemiczne. Występują w skupieniach ziarnistych, zbitych, czasami występują jako pojedyncze ziarna, niekiedy występują w postaci ziarnistych skupień zwanych „bombami oliwinowymi”., 7. Na zdjęciu jest kawałek szarej skały. Zbudowana jest z półokrągłych ziaren. W niektórych miejscach połyskuje. Apatyt jest bezbarwnym fosforanem. Wchodzi w skład niektórych skał plutonicznych i żyłowych. Domieszki często barwią go na jasne kolory na przykład zielony czy niebieski. Tworzy kryształy sześcioboczne, o pokroju słupkowym, igiełkowym lub tabliczkowym. Niejednokrotnie występuje w formie skupień zbitych, ziarnistych, nerkowatych. Jest kruchy, przezroczysty, wykazuje fluorescencję o bardzo różnych barwach., 8. Zdjęcie przedstawia pomarańczową skałę, z której wystają półokrągłe fragmenty. Są szaroniebieskie, połyskują. Hematyt i magnetyt w skałach magmowych występują w formie bardzo drobnych ziaren. Pył hematytowy barwi minerały i skały na różowo, czerwono i brunatno. Hematyt nadaje skałom zabarwienie czarne i ciemnoszare. Magnetyt i hematyt są najważniejszymi minerałami rudnymi żelaza w skałach magmowych i metamorficznych., 9. Na zdjęciu jest ciemnobrązowy fragment skały. Ma kształt wielościanu. Magnetyt. Jest minerałem wyjątkowo szeroko rozpowszechnionym, szczególnie w Szwecji, Rosji, na Ukrainie i w USA. Ponadto magnetyt jest najlepszą dla przemysłu rudą żelaza. Właściwości: nadaje skałom zabarwienie czarne i ciemnoszare, metaliczny połysk, nierówna łupliwość, wysoka zawartość żelaza.