Wyjaśnij, dlaczego Ateńczycy w zdecydowany sposób rozprawiali się z „buntownikami”.
RMFfNtThmeohp
Twoja odpowiedź (Uzupełnij).
R1F9xvIZB5LHY1
Mapa przedstawia Attykę, która zajmuje Tessalię, Macedonię, Kretę oraz Imperium Perskie. Zaznaczony jest obszar dominacji Ateńskiej zajmowały tereny południowego wybrzeża Grecji, północnego i wschodniego wybrzeża Imperium Perskiego oraz część wysp Morza Egejskiego. Sprzymierzeńcy i przyjaciele Aten to obszary wysp Lesbos, Chios i Samos. Sprzymierzeńcy lub obszary zależne od Aten w Grecji właściwej do 447/446 roku przed naszą erą to tereny południowej Grecji z obszarami: Achaja, Lokryda, Fokida. Symmachia Spartańska to południowy koniec kontynentalnej Grecji, z miastami Sparta, Ithome, Tegea, Dipaja, Haliejs. Członkowie - założyciele pierwszego Związku Morskiego to Thasos, Samotraka, Sestos, Byzantion, Chalkedon, Elajus, Abydos, Chios, Ikaria, Milet, Leros, Amorgos, Naksos, Paros, Keos, Tenos, Eretria, Chalkis. Prawdopodobnu członkowie-założyciele pierwszego Związku Morskiego to Sparta, Ithome, Dipaja, Tegea, Argos, Haliejs, Tanagra, Ojnofyta, Skione, Mende, Potidaja, Methone, Torone, Lemnos, Imbros, Bisanthe, Perinthos, Selymbria, Kyme, Fokaja, Kolofon. Członkowie pierwszego Związku Morskiego po 477 roku przed nasza erą to Ateny, Halikarnass, Karpathos, Abdera, Maroneja.
1. Powstanie Naksos (467 r. p.n.e.) „Następnie wojowali ze zbuntowanymi Naksyjczykami i oblężeniem zmusili ich do posłuszeństwa. Było to pierwsze sprzymierzone państwo, które wbrew istniejącemu układowi przymierza zostało pozbawione niepodległości; później stopniowo ten sam los spotykał wszystkie inne”. Wojna peloponeska, tłum. K. Kumaniecki, ks. I, rozdz. 98], 2. Powstanie w Tazos (gr. Thasos) (465–463 p.n.e.) „Później doszło do buntu Tazyjczyków, którzy poróżnili się z Ateńczykami o punkty handlowe leżące na przeciwległym wybrzeżu trackim i o kopalnie, które były ich własnością. Ateńczycy, wypłynąwszy z flotą przeciw Tazos, zwyciężyli w bitwie morskiej i wylądowali na wyspie […]. Tazyjczycy zaś w trzecim roku oblężenia skapitulowali przed Ateńczykami na następujących warunkach: musieli zburzyć mury, wydać okręty, zapłacić jednorazową kontrybucję i w przyszłości regularnie płacić pewną ustaloną kwotę pieniężną oraz oddać posiadłości na lądzie stałym wraz z kopalniami”. Wojna peloponeska, tłum. K. Kumaniecki, ks. I, rozdz. 101–102], 3. Powstanie Samos i Byzantion (441–439) „[Po tym, jak Ateńczycy ustanowili na Samos demokratyczną formę rządów,] niektórzy Samijczycy […] uciekli do Azji Mniejszej. Porozumiawszy się z arystokratami w Samos i z [Persami], zebrali posiłki w liczbie około siedmiuset ludzi i nocą przeprawili się na Samos. Najpierw zwrócili się przeciw partii demokratycznej i odnieśli nad nią niemal całkowite zwycięstwo. Załogę ateńską i urzędników, którzy tam zostali, wydali [Persom]. Razem zaś z nimi oderwało się od Aten także Byzantion. Ateńczycy na wiadomość o tym wypłynęli w sile sześćdziesięciu okrętów przeciw Samos. […] W dziewiątym miesiącu oblężenia zmuszono Samijczyków do poddania się na następujących warunkach: musieli zburzyć mury, wydać okręty, dać zakładników i zapłacić w ustalonych ratach odszkodowanie wojenne. Ulegli także Bizantyjczycy, stając się poddanymi ateńskimi jak przedtem”. [Tukidydes, Wojna peloponeska, tłum. K. Kumaniecki, ks. I, rozdz. 116–117]
Mapa przedstawia Attykę, która zajmuje Tessalię, Macedonię, Kretę oraz Imperium Perskie. Zaznaczony jest obszar dominacji Ateńskiej zajmowały tereny południowego wybrzeża Grecji, północnego i wschodniego wybrzeża Imperium Perskiego oraz część wysp Morza Egejskiego. Sprzymierzeńcy i przyjaciele Aten to obszary wysp Lesbos, Chios i Samos. Sprzymierzeńcy lub obszary zależne od Aten w Grecji właściwej do 447/446 roku przed naszą erą to tereny południowej Grecji z obszarami: Achaja, Lokryda, Fokida. Symmachia Spartańska to południowy koniec kontynentalnej Grecji, z miastami Sparta, Ithome, Tegea, Dipaja, Haliejs. Członkowie - założyciele pierwszego Związku Morskiego to Thasos, Samotraka, Sestos, Byzantion, Chalkedon, Elajus, Abydos, Chios, Ikaria, Milet, Leros, Amorgos, Naksos, Paros, Keos, Tenos, Eretria, Chalkis. Prawdopodobnu członkowie-założyciele pierwszego Związku Morskiego to Sparta, Ithome, Dipaja, Tegea, Argos, Haliejs, Tanagra, Ojnofyta, Skione, Mende, Potidaja, Methone, Torone, Lemnos, Imbros, Bisanthe, Perinthos, Selymbria, Kyme, Fokaja, Kolofon. Członkowie pierwszego Związku Morskiego po 477 roku przed nasza erą to Ateny, Halikarnass, Karpathos, Abdera, Maroneja.
1. Powstanie Naksos (467 r. p.n.e.) „Następnie wojowali ze zbuntowanymi Naksyjczykami i oblężeniem zmusili ich do posłuszeństwa. Było to pierwsze sprzymierzone państwo, które wbrew istniejącemu układowi przymierza zostało pozbawione niepodległości; później stopniowo ten sam los spotykał wszystkie inne”. Wojna peloponeska, tłum. K. Kumaniecki, ks. I, rozdz. 98], 2. Powstanie w Tazos (gr. Thasos) (465–463 p.n.e.) „Później doszło do buntu Tazyjczyków, którzy poróżnili się z Ateńczykami o punkty handlowe leżące na przeciwległym wybrzeżu trackim i o kopalnie, które były ich własnością. Ateńczycy, wypłynąwszy z flotą przeciw Tazos, zwyciężyli w bitwie morskiej i wylądowali na wyspie […]. Tazyjczycy zaś w trzecim roku oblężenia skapitulowali przed Ateńczykami na następujących warunkach: musieli zburzyć mury, wydać okręty, zapłacić jednorazową kontrybucję i w przyszłości regularnie płacić pewną ustaloną kwotę pieniężną oraz oddać posiadłości na lądzie stałym wraz z kopalniami”. Wojna peloponeska, tłum. K. Kumaniecki, ks. I, rozdz. 101–102], 3. Powstanie Samos i Byzantion (441–439) „[Po tym, jak Ateńczycy ustanowili na Samos demokratyczną formę rządów,] niektórzy Samijczycy […] uciekli do Azji Mniejszej. Porozumiawszy się z arystokratami w Samos i z [Persami], zebrali posiłki w liczbie około siedmiuset ludzi i nocą przeprawili się na Samos. Najpierw zwrócili się przeciw partii demokratycznej i odnieśli nad nią niemal całkowite zwycięstwo. Załogę ateńską i urzędników, którzy tam zostali, wydali [Persom]. Razem zaś z nimi oderwało się od Aten także Byzantion. Ateńczycy na wiadomość o tym wypłynęli w sile sześćdziesięciu okrętów przeciw Samos. […] W dziewiątym miesiącu oblężenia zmuszono Samijczyków do poddania się na następujących warunkach: musieli zburzyć mury, wydać okręty, dać zakładników i zapłacić w ustalonych ratach odszkodowanie wojenne. Ulegli także Bizantyjczycy, stając się poddanymi ateńskimi jak przedtem”. [Tukidydes, Wojna peloponeska, tłum. K. Kumaniecki, ks. I, rozdz. 116–117]
Źródło: Contentplus.pl, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 2
Na podstawie mapy uzasadnij tezę, że politykę Ateńczyków można określić jako imperialną. Możesz posiłkować się definicją imperializmu z internetowego słownika języka polskiego PWN: Imperializm – polityka zagraniczna państwa polegająca na podbojach kolonialnych lub dążeniu do podporządkowania sobie innych krajów.