Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Rozważmy nieskracalne wyrażenia wymierne FxGx oraz PxQx, gdzie Fx, Gx, Px, Qx to wielomiany, przy czym GxQx nie są wielomianami zerowymi.

Aby sprowadzić wyrażenia wymierne FxGxPxQx do wspólnego mianownika:

  1. rozkładamy mianowniki GxQx do postaci iloczynowej (iloczyn wielomianów nierozkładalnych, wielomiany różniące się tylko przemnożeniem przez stałą zapisujemy w tej samej postaci);

  1. wspólnym mianownikiem obu ułamków będzie iloczyn wielomianu Gx i tych czynników z rozkładu Qx, które nie występują w rozkładzie Gx (uwzględniamy krotności);

  1. rozszerzamy oba ułamki przez odpowiednie czynniki tak, by sprowadzić je do wyznaczonego wspólnego mianownika;

  1. pamiętamy o określeniu założeńokreślenie założeńokreśleniu założeń.

Postępując w powyższy sposób, uzyskamy wspólny mianownik możliwie najmniejszego stopnia.

Wyjaśnimy działanie opisanego algorytmu, analizując kolejne przykłady.

Przykład 1

Sprowadzimy do wspólnego mianownika ułamki.

23x57x

Rozwiązanie

  • Optymalnym wspólnym mianownikiem będzie 21x.

  • Mamy 23x=1421x oraz 57x=1521x.

59x2712x3

  • Wspólnym mianownikiem będzie wspólna wielokrotność wielomianów 9x212x3. Zauważmy, że NWW9;12=36, więc optymalny wspólny mianownik w tym przypadku to 36x3.

  • Rozszerzając odpowiednio ułamki, uzyskujemy 59x2=20x36x3712x3=2136x3.

  • x0

14xx14

  • Wspólnym mianownikiem jest tu 14x.

  • Rozszerzając odpowiednio ułamki, uzyskujemy 14x=19614xx14=x214x.

  • x0

Przykład 2

Sprowadzimy do wspólnego mianownika ułamki.

R1KDhi7XJ3UWe
x+1x+3x-2x-4x+2x-2
  • Zauważmy, że wspólny mianownik to x+3x+2x-2.
  • x+1x+3x-2=x+1x+2x+3x+2x-2
    x-4x+2x-2=x-4x+3x+3x+2x-2
  • Założenia: x-3;-2;2.
, x-12x-6x+43x+1x-33x+12
  • Zauważmy, że z niektórych nawiasów w mianownikach możemy wyłączyć wspólny czynnik.
    x-12x-6x+4=x-12x-3x+4
    3x+1x-33x+12=3x+13x-3x+4
  • Dzięki takiemu zapisowi widać, że wspólny mianownik to 6x-3x+4.
  • x-12x-6x+4=3x-16x-3x+4
    3x+1x-33x+12=23x+16x-3x+4
  • Założenia: x-4;3.
, x2-45-x3-xx2+1x-5x+4
  • Zauważmy, że x2-45-x3-x=x2-4x-5x-3.
  • Zatem wspólnym mianownikiem może być iloczyn x-5x-3x+4.
  • x2-45-x3-x=x2-4x+4x-5x-3x+4
    x2+1x-5x+4=x2+1x-3x-5x+4x-3
  • Założenia: x-4;3;5.

W przedstawionych rozwiązaniach mianownik, a czasem też licznik są zwykle pozostawione w postaci iloczynowejpostać iloczynowa wielomianupostaci iloczynowej. W razie potrzeby można je przekształcić do innej formy.

Przykład 3

Sprowadzimy do wspólnego mianownika poniższe ułamki.

RpwfrBqJQ69tj
x+34x2-28x5x-16x3-42x2
  • Zapiszmy mianowniki ułamków w postaci iloczynowej.
    x+34x2-28x=x+34xx-7
    5x-16x3-42x2=5x-16x2x-7
  • Możemy zauważyć, że wspólnym mianownikiem będzie iloczyn 12x2x-7.
  • Rozszerzmy odpowiednio ułamki, sprowadzając je do wspólnego mianownika.
    x+34x2-28x=3xx+312x2x-7
    5x-16x3-42x2=25x-112x2x-7
  • Założenia: x0;7., 2x2+736x2+42x-183x2-430x2-55x+15
    • Zapiszmy mianowniki ułamków w postaci iloczynowej.
      2x2+736x2+42x-18=2x2+763x-12x+3
      3x2-430x2-55x+15=3x2-453x-12x-3
    • Przy takim zapisie łatwo zauważyć, że wspólnym mianownikiem może być wyrażenie 303x-12x+32x-3.
    • Rozszerzmy zatem odpowiednio ułamki, sprowadzając je do wspólnego mianownika.
      2x2+736x2+42x-18=52x2+72x-3303x-12x+32x-3
      3x2-430x2-55x+15=63x2-42x+3303x-12x+32x-3
    • Założenia: x-32;13;32.
Przykład 4

Sprowadzimy do wspólnego mianownika ułamki.

R115O3Mve1rt4
x2-4x+4x2-4x2+2x2+4x+4
  • Zapiszmy mianowniki w postaci iloczynowej. Zauważmy, że warto również zamienić na iloczyn licznik pierwszego ułamka, co pozwoli na jego skrócenie:
    x2-4x+4x2-4=(x-2)2(x+2)(x-2)=x-2x+2
    x2+2x2+4x+4=x2+2(x+2)2
  • Teraz możemy zauważyć, że optymalny wspólny mianownik to (x+2)2.
  • x2-4x+4x2-4=(x-2)(x+2)(x+2)2
    Drugi ułamek pozostaje w postaci x2+2(x+2)2;
  • Założenia: x-
    (pamiętajmy, by podając założenia uwzględnić sytuację początkową - przed skracaniem przez x-2)
, 3x3-x2x5-16x34x2-12x-162x2-16x+32
  • Po zapisaniu liczników i mianowników w postaci iloczynowej ułamki możemy skrócić.
    3x3-x2x5-16x3=x2(3x-1)x3(x2-16)=x2(3x-1)x3(x-4)(x+4)=3x-1x(x-4)(x+4)
    4x2-12x-162x2-16x+32=4(x2-3x-4)2(x2-8x+16)==4(x-4)(x+1)2(x-4)2=2(x+1)x-4
  • Zatem wspólnym mianownikiem może być iloczyn x(x-4)(x+4).
  • 3x3-x2x5-16x3=3x-1x(x-4)(x+4)
    4x2-12x-162x2-16x+32=2x(x+1)(x+4)x(x-4)(x+4);
  • Założenia: x-

Słownik

dziedzina wyrażenia algebraicznego
dziedzina wyrażenia algebraicznego

zbiór tych wszystkich liczb rzeczywistych, dla których wyrażenie algebraiczne ma sens liczbowy

określenie założeń
określenie założeń

podanie dla wszystkich zmiennych występujących w wyrażeniu warunków, przy których wyrażenie ma sens, np.:

  1. mianowniki ułamków i liczby, przez które dzielimy, muszą być różne od zera;

  2. pierwiastki stopnia parzystego nie są określone dla liczb ujemnych;

  3. podstawa logarytmu i liczba logarytmowana muszą być dodatnie, ponadto podstawa logarytmu musi być różna od 1;

  4. nie można podnosić zera do potęgi o wykładniku 0

postać iloczynowa wielomianu
postać iloczynowa wielomianu

jeżeli wielomian Wx=anxn+an-1xn-1+ stopnia n ma n pierwiastków x1, x2,, xn, to można go zapisać w postaci iloczynowej Wx=anx-x1x-x2x-xn