Przeczytaj
Układ osadniczy zmienia się pod wpływem czynników gospodarczych i społecznych. Nie bez znaczenia są też decyzje władz administracyjnych. Po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej w 2004 roku polskie miasta mogą korzystać z funduszy unijnych (funduszy regionalnych, strukturalnych, funduszy związanych z rozwojem przemysłu), co stanowi ważny czynnik rozwoju. Wsparcie ze strony Unii umożliwiło realizację wielu nowych inwestycji, a to z kolei spowodowało wzrost potencjału ekonomicznego wielu polskich miast. W 2017 roku w Polsce istniały 923 miasta, wśród których przeważały miasta średnie i małe. Do największych aglomeracji w Polsce zaliczamy Warszawę, Kraków, Łódź, Wrocław, Poznań, Gdańsk i Szczecin.
Wokół dużych miast występują strefy podmiejskie, czyli obszary, które mają silne powiązania społeczno‑gospodarcze z miastem. Strefę podmiejską z miastem łączy sieć komunikacyjna, a tradycyjna wiejska zabudowa ustępuje miejsca zabudowie willowej czy rezydencjonalnej. W strefach podmiejskich znajdują się też obiekty usługowe, takie jak stacje paliw, obiekty gastronomiczne czy strefy handlu wielkopowierzchniowego. Jeżeli do granic dużego miasta z wielu stron przylegają mniejsze miejscowości, mówimy wówczas o aglomeracji monocentrycznejaglomeracji monocentrycznej, która stanowi jeden wielki obszar zabudowany. W Polsce do aglomeracji monocentrycznych należą: aglomeracja warszawska, krakowska, poznańska i łódzka.
Aglomeracje te mają jeden główny ośrodek miejski, a naokoło są przyrośnięte miasta satelitarne oraz zurbanizowane wsie. Innym typem aglomeracji jest aglomeracja policentryczna, czyli zespół wielu miast, które pełnią równorzędne funkcje. Nie ma w nich miasta dominującego. Najbardziej znanym przykładem aglomeracji policentrycznej (konurbacjikonurbacji) jest konurbacja górnośląska. Inną znaną konurbacją w Polsce jest Trójmiasto.
Od końca XX wieku odnotowuje się znaczny spadek ludności w niektórych miastach w Polsce. Zjawisko to nazywa się depopulacjądepopulacją. Głównym powodem depopulacji jest znikomy lub ujemny współczynnik przyrostu naturalnego, odpływ ludności w kierunku miast, które lepiej prosperują ekonomicznie, a także odpływ ludności poza granice kraju oraz coraz bardziej widoczna tendencja polegająca na przenoszeniu się bogatej ludności miejskiej na tereny wiejskie. Ludzie ci nadal pracują w miastach, ale mieszkają na terenach wiejskich.
W Polsce obserwujemy również proces deglomeracjideglomeracji, który przyczynia się właśnie do rozwoju terenów podmiejskich. Wiele miejscowości podmiejskich w wyniku silnego rozwoju uzyskuje z czasem prawa miejskie, gdyż przestaje tam dominować rolnictwo. Intensywny rozwój tych terenów jest możliwy przede wszystkim dzięki dostępności terenów budowlanych, ale także działalności władz samorządowych i niższym podatkom.
Współczesne przemiany w osadnictwie wiejskim
Przemiany gospodarcze i społeczne mają istotny wpływ na przemiany w osadnictwie wiejskim. Do zmian funkcjonalnych wsi zalicza się stopniowe odchodzenie od pierwotnej funkcji związanej z rolnictwem; mieszkańcy wsi coraz częściej podejmują działalność gospodarczą o charakterze nierolniczym.
Na terenach wschodniej, południowo‑wschodniej i południowej Polski, które charakteryzują się silnymi tradycjami rolniczymi i słabym rozwojem gospodarczym, zauważa się stały odpływ młodych ludzi (zwłaszcza kobiet). Następstwem tego procesu jest zaburzenie struktury płci i wieku, co prowadzi do stopniowego wyludniania wsi.
Na obszarach silnie zurbanizowanychzurbanizowanych, czyli lepiej rozwiniętych gospodarczo, nastąpiło zahamowanie tempa migracji ze wsi do miast. Zauważa się wręcz odwrócenie kierunku migracji.
Wsie położone w sąsiedztwie dużych miast i aglomeracji są przekształcane w podmiejskie osiedla z zabudową jednorodzinną oraz wielorodzinną. Mieszkańcy tych terenów najczęściej pracują w mieście lub zakładają własną działalność gospodarczą na miejscu.
Ludność wiejska przejmuje miejski styl życia.
Upadek PGR‑ów skoncentrowanych szczególnie na ziemiach Polski północnej i zachodniej spowodował zmiany stosunków własnościowych w rolnictwie. Grunty wielkich gospodarstw państwowych zostały sprzedane rolnikom indywidualnym.
Słownik
obszar zurbanizowany o dużym skupieniu ludności utrzymującej się z działalności pozarolniczej; zazwyczaj składa się z dominującego ośrodka centralnego oraz przylegających do niego miast mniejszych, np. aglomeracja Warszawy, Łodzi
planowa działalność urbanistyczna, przeciwdziałająca nadmiernemu rozrastaniu się wielkich miast; samorzutne rozpraszanie się wielkich skupisk ludzkich
Indeks dolny Źródło: Encyklopedia PWN Indeks dolny koniecŹródło: Encyklopedia PWN
wyludnianie się obszaru
aglomeracja policentryczna składająca się z miast o podobnej wielkości, wśród których nie ma wyraźnie wyróżniającego się głównego ośrodka, np. konurbacja górnośląska
proces przemian przestrzennych, ekonomicznych i społecznych prowadzący do rozwoju miast i obszarów miejskich, w tym zwiększenia odsetka ludności pracującej poza rolnictwem i upowszechniania się tzw. miejskiego stylu życia