Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Państwa‑miasta

Sumerowie przybyli do Mezopotamii jako koczownicy, ale z czasem zaczęli prowadzić osiadły tryb życia. Nie stworzyli jednak jednolitego państwa, które obejmowałoby większą część Mezopotamii. Ich życie toczyło się we wspólnotach, nazywanych miastami‑państwami. Ukształtowały się one w IV tysiącleciu p.n.e. w południowej Mezopotamii. Było ich kilkanaście (archeologowie odkryli pozostałości 18), spośród których jednym z najlepiej zbadanych przez archeologów jest Uruk.

R1BLgXrLQjjim
Sumer w IV–III tysiącleciu p.n.e. Na terenie jakich współczesnych państw istniał Sumer? czy jego położenie było korzystne? Odpowiedź uzasadnij.
Źródło: Krystian Chariza i zespół, licencja: CC BY-SA 3.0.

Niemal cała ludność takich miast‑państw zamieszkiwała kilkunastotysięczną miejscowość. Kontrolowała ona okoliczne wsie i tereny uprawne z siecią irygacyjnąsieć irygacyjnasiecią irygacyjną. Od innych ośrodków politycznych dzieliły je pustynie albo bagna. Miasto zwykle było otoczone murami; najważniejszy budynek stanowił zikkuratzikkuratzikkurat położony w centrum. Służył on nie tylko jako ośrodek kultu, ale także jako spichlerz i skarbiec. Przypuszcza się, że początkowo takimi wspólnotami kierowali kapłani, nadzorujący również przebieg prac irygacyjnych (było to wielkie przedsięwzięcie logistyczno‑budowlane, które musiało, jak wierzono, uzyskać przychylność bogów). Z czasem, w następstwie prowadzonych wojen, które wymagały podporządkowania naczelnemu wodzowi, władzę przejmowały jednostki. Królowie dążyli do ugruntowania władzy w obrębie jednego rodu lub dynastii. Ludność, która podlegała władcom, była zróżnicowana, większość stanowili wolni mieszkańcy (na szczycie z elitami pałacową i świątynną), przy czym wielu z nich zajmowało się zajęciami pozarolniczymi (kupiectwo, rzemiosło). Ludność zależna i niewolnicy pracowała w majątkach właścicieli ziemskich.

Pismo

Jednym z najbardziej przełomowych wynalazków Sumerów było pismo. Znaki zapisywano przy użyciu trzciny na miękkich glinianych tabliczkach. Po zapisaniu tabliczki były wypalane w piecach albo suszone na słońcu. Setki tysięcy takich glinianych tabliczek i ich kawałków zachowało się do naszych czasów.

R57JK1hVTesCy
Tzw. tabliczka z Kisz, jeden z najstarszych (według niektórych najstarszy) zachowanych przykładów pisma używanego przez Sumerów. Pochodzi z ok. 3500 r. p.n.e. Z jakim innym starożytnym pismem kojarzy Ci się pismo sumeryjskie?
Źródło: José-Manuel Benito, Wikimedia Commons, domena publiczna.

Jak wynika z fragmentu poematu epickiego Enmerkar i pan Aratty (XXI w. p.n.e.), wynalazek pisma przypisywano legendarnemu Enmerkarowi, drugiemu królowi Uruku, możliwe więc, że to w tym mieście użyto go po raz pierwszy w historii.

Enmerkar i pan Aratty

Posłaniec miał język ciężki, nie był w stanie powtórzyć przesłania. Ponieważ posłaniec miał język ciężki i nie był w stanie powtórzyć przesłania, pan Kullab [Uruk] ugniótł glinę i odcisnął w niej słowa niczym na tabliczce. Wcześniej nikt nie odcisnął słów na glinie. Kiedy słońce rozbłysło, okazało się oczywiste: słowa, które pan Kullab [Uruk] odcisnął na tabliczce, stały się widoczne.

A Źródło: Enmerkar i pan Aratty, [w:] Maria Luisa Uberti, Wprowadzenie do historii starożytnego Bliskiego Wschodu, tłum. A. Mrozek, Warszawa 2010, s. 43.
Rka4PNDcbQFB71
Tabliczka mówiąca o potopie, fragment Eposu o Gilgameszu. Została odczytana w 1872 r. Uczony, który tego dokonał, George Smith, był tak podekscytowany odkryciem, że zaczął biegać po pracowni Muzeum Brytyjskiego, budząc zdumienie innych pracowników. Jak myślisz, dlaczego to dokonanie tak go ucieszyło?
Źródło: Mike Peel, British Museum/Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 4.0.

Czytamy, że Enmerkar wynalazł pismo, ponieważ mowa nie była doskonałym przekaźnikiem informacji. Najstarsze tabliczki wskazują, że początkowo pismo było używane do celów administracyjnych: dzięki niemu zapisywano ilość zwierząt w stadach, bogactw i innych dóbr w magazynach. Dopiero z czasem zaczęło być używane do wyrażania bardziej abstrakcyjnych pojęć i tworzenia dzieł literackich. Umożliwiła to ewolucja pisma, która wyglądała w skrócie następująco: najpierw zapisywano proste znaki, tzw. piktogramypiktogrampiktogramy, na określenie jakiegoś dobra, np. rysowano kozę; później te znaki zyskiwały szersze znaczenie, np. narysowana noga nie oznaczała tylko kończyny, ale także to, co można było nią robić, a więc takie słowa jak „biec”, „kopać”, „stać”. W końcu znaki zostały przypisane do dźwięków mowy, lecz nie głosek (jak w naszym piśmie), ale sylab. W ostatniej fazie rozwoju pisma znaki odpowiadające dźwiękom mowy były łączone w słowa, a piktogramy zostały zamienione na kreski albo kliny. To właśnie od kresek dzieło Sumerów zyskało słynną nazwę pisma klinowego. Składało się na nie kilkaset znaków. Opanowanie sztuki pisania wymagało wielu lat praktyki. Na jednej z tabliczek z III tysiąclecia p.n.e. znajdujemy zdanie: Wśród rzemieślników całego rodu ludzkiego nie masz zawodu równie trudnego jak sztuka pisania.

RYuc6o8o8LxuA
Ilustracja przedstawia ewolucję słowa „głowa” między 3000 a 1000 r. p.n.e. Dobrze widać ewolucję od pisma piktograficznego (obrazkowego) do klinowego.
Źródło: Dbachmann, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
Tabliczka z III tys. p.n.e. zapisana językiem sumeryjskim. Wgląd w życie sumeryjskiej szkoły

Ten, który był odpowiedzialny za [-] [rzekł] „Dlaczego bez mojego zezwolenia rozmawiałeś?”, wychłostał mnie.

Ten, który był odpowiedzialny za [-] [rzekł] „Dlaczego bez mojego zezwolenia podniosłeś głowę?”, wychłostał mnie.

Ten, który był odpowiedzialny za rysunek [rzekł] „Dlaczego bez mojego zezwolenia wstałeś?”, wychłostał mnie.

Ten, który był odpowiedzialny za bramę [rzekł] „Dlaczego bez mojego zezwolenia wychodziłeś?”, wychłostał mnie.

Ten, który był odpowiedzialny za [-] [rzekł] „Dlaczego bez mojego zezwolenia wziąłeś [-]?”, wychłostał mnie.

Ten, który był odpowiedzialny za sumeryjski [rzekł] „Mówiłeś [-]”, wychłostał mnie.

Mój nauczyciel [rzekł] „Twoja ręka nie jest dobra”, wychłostał mnie.

Indeks dolny Jak myślisz, dlaczego uczeń został zobligowany do napisania poniższych słów? Co oznacza to, że ręka ucznia nie jest dobra?. Znak [-] wskazuje, że w tym miejscu tabliczka jest uszkodzona i nie ma możliwości odczytania tekstu. Indeks dolny koniec

B Źródło: Tabliczka z III tys. p.n.e. zapisana językiem sumeryjskim. Wgląd w życie sumeryjskiej szkoły, [w:] G. Chomicki, S. Sprawski, Starożytność. Teksty źródłowe, komentarze i zagadnienia do historii w szkole średniej, Kraków 1999, s. 41.

Inne przełomowe wynalazki

RTsDaTit2wGu51
Zdjęcie przedstawia koło garncarskie stojące w izbie pomiędzy dwoma drewnianymi ławkami. Na ścianach półki z glinianymi talerzami. Na kole gliniany dzbanek. Ilustracja przedstawia kolaż pięciu zdjęć, dwóch na górze, trzech na dole. Pierwsze zdjęcie na górze po lewej przedstawia noże i narzędzia z brązu. Drugie zdjęcie na górze po lewej przedstawia fragment mozaiki z przedstawieniem wozu konnego na drewnianych kołach, z woźnicą. Pierwsze zdjęcie od lewej na dole to zdobiony, gliniany dzban. Drugie zdjęcie od lewej na dole to szklana waza. Trzecie zdjęcie od lewej na dole przedstawia koło z wpisanymi w nie znaczkami, cyframi i diagramami. 1. Brąz Brąz został wynaleziony ok. 4000 r. p.n.e. Był to nowy metal stanowiący stop miedzi (90%) i cyny (10%). Odkrycie to było na tyle przełomowe, że historycy mówią o epoce brązu, która nastąpiła po epoce kamienia. Narzędzia z brązu miały tę przewagę nad narzędziami z kamienia, że można je było formować w dowolny sposób, a były podobnie twarde i trwałe jak kamienne. Jako że cyna była trudno dostępna w Mezopotamii, z brązu w pierwszej kolejności wytwarzano broń i luksusowe ozdoby., 2. Wóz Sumerowie jako pierwsi użyli kół w wozie, co stanowiło rewolucję w transporcie: dzięki wozom można było więcej i szybciej przewozić. Na początku do wozów zaprzęgano woły, później także osły, aż wreszcie konie. Wozy ciągnięte przez konie stały się przyczynkiem do wielkiej zmiany w sposobie walki: z takich wozów powstały bojowe rydwany (wojownik stał na wozie i strzelał z łuku lub rzucał włócznią)., 3. Garncarstwo Koło garncarskie przyczyniło się do znacznie szybszego wytwarzania naczyń z gliny.
opis alternatywnylic. edukacyjna, garncarnia.pl
Koło garncarskie - widok współczesny., 4. Szkło Sumerowie prawdopodobnie jako pierwsi zaczęli produkować szkło. Najstarsze ślady wytopu szkła pochodzą z ok. 3600 r. p.n.e., 5. Kalendarz, osiągnięcia w matematyce Sumerowie podzieli rok na 12 miesięcy (rok miał 354 dni), używali systemu dziesiętnego i sześćdziesiątkowego: godzinę dzielili na 60 minut, a koło na 360 stopni.
Źródła ilustracji: wikipedia.org, architecturaldigest.com, godinez.us, lessing-photo.com.
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Słownik

Enlil
Enlil

najwyższy bóg panteonu sumeryjskiego, panujący nad ziemią, powietrzem i wiatrami; twórca człowieka

Isztar
Isztar

bogini wojny i miłości; Sumerowie nazywali ją Inanna

piktogram
piktogram

znak pisma obrazkowego

sieć irygacyjna
sieć irygacyjna

system nawadniania pól; w Mezopotamii polegał na budowie kanałów doprowadzających wodę na obszary uprawne; rozbudowa kanałów, która wymagała wielkiego nakładu pracy (organizowała ją świątynia i pałac), prowadziła do uzyskania nadwyżek żywności; pozwoliły one na powstanie dużych skupisk ludzi (tj. miast), które było czym wykarmić, a także na podział pracy: żywności było na tyle dużo, że nie wszyscy musieli zajmować się rolnictwem, mogli więc skierować swoje wysiłki na rzemiosło, handel i inne zajęcia

zikkurat
zikkurat

monumentalna budowla sakralna charakterystyczna dla Mezopotamii

Słowa kluczowe

Sumer, Sumerowie, Mezopotamia, brąz, pismo klinowe, Uruk, Epos o Gilgameszu, zikkurat

Bibliografia

Gawlikowska K., Sztuka Mezopotamii, Warszawa 1975.

Jaczynowska M., Musiał D., Stępień M., Historia starożytna, Warszawa 2008.

Roux G., Mezopotamia, tłum. B. Kozłowska, J. Kozłowska, Warszawa 2008.

Uberti M.L., Wprowadzenie do historii starożytnego Bliskiego Wschodu, tłum. A. Mrozek, Warszawa 2010.

Ziółkowski A., Historia powszechna. Starożytność, Warszawa 2009.