Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Eutrofizacja jako naturalne zjawisko zachodzące w ekosystemie wodnym

EutrofizacjaeutrofizacjaEutrofizacja to proces wzrostu żyzności wód. Pojęcie trofii wód jest stosowane w kontekście zasobności wód w biogeny. Eutrofizacja jest zjawiskiem zachodzącym stopniowo, przez długi czas: do jeziora, rzeki czy morza wpływają wody zawierające pierwiastki biogennebiogenypierwiastki biogenne – głównie azot i fosfor – z naturalnych źródeł, pochodzących np. z rozkładu szczątków organicznych. W wyniku tego fitoplanktonfitoplanktonfitoplankton i rośliny wodne rozrastają się. Przyrasta biomasa roślin, a w następstwie mnoży się zooplankton oraz ryby. Ekosystem wodny powoli rozwija się i pozostaje w równowadze.

Jak przebiega eutrofizacja spowodowana działalnością człowieka?

Eutrofizacja spowodowana przez ludzi ulega znacznemu przyspieszeniu. W dużo krótszym czasie zwiększa się ilość pierwiastków w ciekach i zbiornikach wodnych – azotu o 80%, a fosforu o 75%. Wynika to z różnych przyczyn: z powodu nadmiernego użycia nawozów na polach uprawnych (25% nawozów przedostaje się z pól do wód), na skutek spływu ścieków – domowych, przemysłowych, odprowadzanych z obiektów hodowli zwierząt, z kopalni, z terenów bez kanalizacji, a także w rezultacie nadużywania związków fosforu w proszkach do prania i innych detergentach. Wzrost stężenia biogenówbiogenybiogenów, będący wynikiem działalności człowieka, zachodzi bardzo szybko, dlatego prowadzi do eutrofizacji przebiegającej inaczej niż naturalna. Skutkuje ona załamaniem równowagi ekosystemu wodnego oraz powstawaniem w nim martwych strefmartwe strefymartwych stref. Kolejne etapy tego zjawiska przedstawia poniższa grafika interaktywna.

RAFQD6oU4NMMe1
Grafika przedstawiająca brzeg zbiornika wodnego. U dołu grafiki jest piaszczysta wydma piętrząca się w lewą stronę. Fragment zbocza wydmy porośnięty jest wysokimi trawami. Po prawej stronie jest fragment morza, w którym widać rośliny wodne, sinice, pływające ryby oraz ich szczątki. 1. Na zdjęciu jest pole uprawne kukurydzy. Nadmiar biogenów trafia do gleby wraz z nawozami stosowanymi w uprawie roślin., 2. Na zdjęciu jest piaszczysty fragment gleby przy zbiorniku wodnym. Część pierwiastków wsiąka w glebę. Mogą one pozostawać w niej wiele lat, by ostatecznie przesączyć się do wód., 3. Na zdjęciu znajduje się chmura, z której pada śnieg. Biogeny są wymywane z gleby przez opady lub topniejący śnieg i trafiają do zbiorników wodnych., 4. Na zdjęciu są sinice na powierzchni wody. Tworzą mętną powłokę. Przy temperaturze między 23 a 28 stopni Celsjusza następuje szybki rozwój sinic, czyli zakwit: woda mętnieje i lekko pieni się, nabiera zielonkawej barwy i nieprzyjemnego zapachu., 5. Na zdjęciu jest warstwa glonów na powierzchni wody. Tworzą gęstą powłokę. Gęsta warstwa glonów unoszących się na powierzchni zbiornika wodnego nie pozwala na przenikanie promieni słonecznych do głębszych jego warstw., 6. Na zdjęciu są rośliny wodne. Przypominają wysokie trawy. Rośliny wodne rosnące w głębi oraz przy dnie zbiornika obumierają w wyniku braku możliwości prowadzenia fotosyntezy., 7. Na zdjęciu jest ciemne dno zbiornika wodnego. Dno pokryte jest różnymi szczątkami. Szczątki glonów i martwych roślin opadają na dno. Tam bakterie rozkładają je, powodując ich gnicie. Proces ten zużywa duże ilości tlenu., 8. Na zdjęciu są śnięte ryby, które unoszą się na powierzchni wody zbiornika. Niedobór tlenu w wodzie (tak zwana hipoksja środowiskowa) prowadzi do śmierci zwierząt oddychających tlenowo, na przykład ryb. One także opadają na dno – martwa materia gromadzi się tam w coraz większych ilościach. Brak tlenu umożliwia bakteriom beztlenowym rozkład coraz większej ilości szczątków. Produktami tego procesu są: siarkowodór, metan i amoniak, trujące dla zwierząt. W zbiorniku wodnym (także rzece lub morskiej strefie przybrzeżnej) powstaje martwa strefa.
Kolejne etapy eutrofizacji będącej wynikiem działalności człowieka.
Źródło: Englishsquare.pl sp. z o. o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Ciekawostka

W 1960 r. w oceanach zidentyfikowano 10 martwych strefmartwe strefymartwych stref. 50 lat później odnotowano ich ponad 450, a liczba ta wciąż rośnie. Szacuje się, że 14% powierzchni Morza Bałtyckiego zajmują martwe strefy.

Podczas zakwituzakwitzakwitu sinicsinicesinic woda nie tylko zmienia barwę, smak i zapach, ale również przejrzystość – mętność spowodowana dużą ilością mikroorganizmów stanowi jeden ze wskaźników eutrofizacji.

Ważne!

Woda ze zbiornika dotkniętego zakwitem może być niebezpieczna dla zwierząt i ludzi. Wiele gatunków sinic produkuje toksyny: spośród ponad 5 tys. znanych gatunków morskiego fitoplanktonufitoplanktonfitoplanktonu 2% (czyli ponad 100 gatunków) wykazuje działanie szkodliwe lub trujące nawet dla dużych ssaków. Dzieje się tak, gdyż wytwarzane przez sinice związki toksyczne mogą kumulować się w organizmach z wyższych poziomów łańcuchów pokarmowych. W taki sposób giną fiszbinowcefiszbinowcefiszbinowce żywiące się krylem, żółwie morskie czy delfiny zjadające ryby.

RJjYxDPn9niNf1
Do niezwykle toksycznego zakwitu doszło w październiku 2011 r. w Jeziorze Erie, znajdującym się na terenie USA i Kanady. Ulewne deszcze spłukały wielką ilość nawozów z pól do jeziora, co spowodowało gwałtowny rozwój sinic, wytwarzających trujące mikrocystyny szkodliwe dla zwierząt i ludzi. Fotografia przedstawia Jezioro Erie w czasie zakwitu widziane z kosmosu.
Źródło: Jesse Allen and Robert Simmon, wikimedia.org, domena publiczna.

Do mórz i oceanów spływa coraz więcej biogenówbiogenybiogenów pochodzących przede wszystkim z rolnictwa. Niegdyś gospodarstwa były niewielkie, rolnicy uprawiali grunty rolne głównie na swoje potrzeby, a obornik zużywali do nawożenia pól. Ze wzrostem zamożności społeczeństwa zwiększyła się jednak konsumpcja mięsa, przez co pojawiła się konieczność zintensyfikowania jego produkcji, to znaczy tuczu zwierząt na rzeź. Aby zapewnić im odpowiednią ilość pokarmu, należało znacząco zwiększyć produkcję zbóż na pasze, a w konsekwencji na polach zaczęto powszechnie i w dużych ilościach stosować nawozy sztuczne. Z farm przemysłowych spłukiwane są coraz większe ilości odchodów do zbiorników wodnych, co skutkuje powstawaniem coraz większej ilości martwych strefmartwe strefymartwych stref w akwenach morskich i śródlądowych – jest to następstwem eutrofizacjieutrofizacjaeutrofizacji.

bg‑azure

Czy ludzie, którzy przyczyniają się do zanieczyszczania wód biogenami, mogą temu zapobiegać? Czy jest możliwe zmniejszenie negatywnych skutków eutrofizacji, skoro nie można cofnąć rozwoju ludzkości?

Na szczęście odpowiedź na powyższe pytania jest twierdząca, gdyż:

  1. Można kontrolować skład ścieków komunalnych i przemysłowych oraz usuwać z nich nadmiar pierwiastków biogennychbiogenypierwiastków biogennych, wykorzystując metody fizyczne i chemiczne. Oczyszczalnie ścieków dzieli się zazwyczaj na oczyszczalnie ścieków komunalnych i przemysłowych. Oczyszczalnie ścieków komunalnych przystosowane są głównie do oczyszczania ścieków bytowych pomieszanych ze ściekami przemysłowymi. Wykorzystują one głównie metody fizyczne, nazywane również mechanicznymi, które polegają na usuwaniu większych ciał stałych oraz zawiesin organicznych i mineralnych za pomocą krat, sitek, tłuszczowników oraz osadników. Z kolei oczyszczalnie ścieków przemysłowych przystosowane są do oczyszczania ścieków powstających podczas różnorodnych procesów przemysłowych. W tych oczyszczalniach częściej wykorzystywane są metody chemiczne, które przeprowadza się przy użyciu odczynników chemicznych. Wyróżnia się kilka metod oczyszczania chemicznego: koagulację (podczas której koloidy łączą się ze sobą w większe zespoły), neutralizację (czyli zobojętnianie ścieków), ekstrakcję (rozdzielanie ścieków na dwie ciecze), elektrolizę (zmianę struktury cząstek zawieszonych w ściekach) i destylację (rozdział zawiesiny przez odparowanie z niej cieczy).

  2. Można hodować małże (omułki jadalne), pochłaniające azotany i fosforany, jak praktykuje się to w Szwecji we fiordzie Gullmar, w pobliżu oczyszczalni ścieków Lysekil.

  3. Rolnicy mogą używać nawozów w sposób, który pozwoli ograniczyć ich negatywny wpływ na eutrofizację wód, np. unikając stosowania nawozów azotowych, gdy spodziewane są większe opady, lub też tworząc strefy buforowestrefy buforowestrefy buforowe przy ciekach w celu ograniczenia spływu związków azotu i fosforu.

  4. Wszyscy możemy zrezygnować z detergentówdetergentydetergentów szkodliwych dla środowiska lub choćby ograniczyć ich zużycie.

System recyklingu biogenów pomiędzy rolnictwem a akwakulturą (hodowla w wodzie): z morza na ląd i z powrotem na przykładzie hodowli omułków

R1QZXPQnQwqu7
Hodowla omułków daje wiele korzyści: dzięki małżom z wody usuwane są związki azotu (jak pokazują wyniki badań ok. 65 t w ciągu 10 miesięcy, czyli 20% dopływu), omułki można zjeść lub wykorzystać jako paszę dla kur, wreszcie – ich muszle i odpady można stosować jako naturalny nawóz na polach żyta.
Źródło: Englishsquare.pl sp. z o. o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Słownik

biogeny
biogeny

(gr. bios – życie, génos – ród, pochodzenie, gatunek) pierwiastki biogenne kluczowe dla życia; są składową elementów świata nieożywionego oraz budują organizmy i uczestniczą w ich najważniejszych procesach życiowych; należą do nich: węgiel (C), wodór (H), tlen (O), azot (N), siarka (S) i fosfor (P)

chlorofil a
chlorofil a

zielony barwnik uczestniczący w procesie fotosyntezy; absorbuje światło; obecny u wszystkich roślin fotosyntetyzujących, a także u alg i cyjanobakterii

detergenty
detergenty

związki chemiczne obniżające napięcie powierzchniowe wody; są składnikami używanych powszechnie preparatów do mycia (szampony, płyny do kąpieli), prania (proszki, żele) i czyszczenia (płyny, mleczka do czyszczenia); pod względem chemicznym są to sole sodowe estrów kwasu siarkowego i wyższych alkoholi

eutrofizacja
eutrofizacja

(gr. eutrophía – dobre odżywianie) zjawisko użyźniania wód pierwiastkami biogennymi; wywołuje ono szereg procesów prowadzących, w wyniku nadmiaru owych pierwiastków, do zamierania życia w zbiornikach i ciekach wodnych oraz powstawania tzw. martwych stref

fiszbinowce
fiszbinowce

podrząd ssaków morskich z rzędu waleni, łączący 3 grupy wielorybów oraz pływacze. Nazwa grupy pochodzi stąd, iż zęby występują tylko u płodu, natomiast już w pierwszym roku życia wyrastają tym zwierzętom zwisające z podniebienia rogowe płyty, u dołu postrzępione (tzw. fiszbiny), w liczbie do 800 sztuk, które służą do odcedzania pokarmu, który stanowi plankton

fitoplankton
fitoplankton

(gr. phytón – roślina, planktós – dryfujący) drobne rośliny, w tym glony, unoszące się na powierzchni wody; fitoplankton pełni rolę producenta w ekosystemach wodnych

mikrocystyny
mikrocystyny

toksyny wytwarzane przez sinice; powodują poważne uszkodzenia wątroby, a transportowane z krwią także naruszenie innych tkanek

martwe strefy
martwe strefy

powstające na skutek eutrofizacji obszary wód o zbyt niskiej zawartości tlenu, by mogły zasiedlać je organizmy nim oddychające

sinice
sinice

(Cyanoprokaryota) prokariotyczne glony mające cechy bakterii, a zarazem zdolne do prowadzenia fotosyntezy

strefy buforowe
strefy buforowe

strefy oddzielające grunty rolne od wód powierzchniowych zapobiegające dostawaniu się do tych wód zanieczyszczeń rolniczych

trofia wód
trofia wód

termin określający produktywność biologiczną zbiorników wodnych; zależy ona od zasobności wód w pierwiastki biogenne oraz czynników środowiskowych, takich jak np. położenie, budowa geologiczna zbiornika, skład i ilość dostających się do wody nawozów rolniczych czy ścieków, a także składu gatunkowego i liczebności organizmów

zakwit
zakwit

masowy wzrost populacji samożywnych mikroorganizmów (np. glonów czy bakterii) w zbiornikach wodnych i ciekach spowodowany eutrofizacją; w wyniku tego wzrostu woda mętnieje i lekko się pieni, nabiera zielonkawej barwy oraz nieprzyjemnego zapachu