Uniwersalizm

Wielokrotnie przytaczane słowa Fiodora Dostojewskiego: Prawdziwa sztuka jest zawsze współczesna trafnie charakteryzują ponadczasowość, uniwersalność niektórych dzieł. Jakie cechy powinien posiadać utwór ponadczasowy? Na pewno takie, które powodują, że jest on nadal aktualny i chętnie czytany. Dzieło ponadczasowe nie należy do żadnej epoki, terytorium czy narodu, nie ima się go czas. Porusza problemy, które dotykają ludzi i docierają do ich wnętrza pod każdą szerokością geograficzną. Kanon tekstów uniwersalnych jest obszerny, należy do niego zaliczyć Biblię, utwory Homera, J. Kochanowskiego, W. Szekspira czy
J. W. Goethego. Tajemnica ich ponadczasowości tkwi w tym, że mówią o ludzkich uczuciach, pragnieniach, namiętnościach, lękach, kształtują niezmienne wartości, a zawarte w nich refleksje i myśli wciąż wzbudzają żywe dyskusje.

Dzieła Szekspira przetłumaczono na ponad 150 języków, jego sztuki wystawiane są wszędzie. Pisarz był doskonałym obserwatorem i genialnym psychologiem. Miał dar wnikliwej analizy ludzkiej duszy, opisywania najskrytszych pragnień, jak również stawiania pytań. Jego bohaterowie to wielowymiarowe i ponadczasowe postacie, których motywy postępowania i działania nie uległy dezaktualizacji. Szekspir celnie opisuje naturę ludzką, w jego dramatach są namiętności i uczucia, od nienawiści, zazdrości, żądzy władzy, po miłość czy odwagę. Reżyserzy chętnie podejmują się adaptacji, gdyż teksty sztuk z łatwością poddają się współczesnym przeróbkom, a ich uniwersalną fabułę można interpretować na różne sposoby.

O reżyserze

Rz27T4wng1yF01

Zdjęcie przedstawia twarz dojrzałego mężczyzny. Jego twarz jest opalona, widać na niej zmarszczki wkoło oczu. Mężczyzna ma siwe, proste włosy. Uśmiecha się.

Andrzej Seweryn – jest polskim aktorem teatralnym i filmowym, reżyserem teatralnym, dyrektorem naczelnym Teatru Polskiego w Warszawie. Urodził się
w 1946 r. w Heilbronn. Jest absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, którą ukończył w 1968 roku. Od lat 60. był członkiem zespołu aktorskiego Teatru Ateneum w Warszawie. W 1980 wyjechał do Francji, gdzie pozostał w związku z wprowadzeniem w Polsce stanu wojennego. Został aktorem teatrów francuskich i kinowych produkcji filmowych. Zaangażowany – jako trzeci cudzoziemiec w historii teatru francuskiego – do jednego z najbardziej prestiżowych teatrów na świecie Comédie‑Française . Uznanie widzów przyniosły mu takie filmy jak: Ziemia obiecana, Człowiek z marmuru, Granica, Człowiek z żelaza, Danton, Lista Schindlera, Pan Tadeusz, Ogniem i mieczem, Prymas. Trzy lata z tysiąca, Zemsta, Bitwa pod Wiedniem, Ostatnia rodzina. O swoich przygodach z tekstami Szekspira mówi tak:

Zarys fabuły spektaklu Szekspir forever!

W przypadku monodramumonodrammonodramu Andrzeja Seweryna trudno mówić o spójnej fabule. Można, a nawet trzeba, mówić o dość swobodnej rozmowie z publicznością, która jednak jest tylko elementem dodanym do istoty przedstawienia: ukazania ponadczasowości, aktualności i niebanalności dzieł Szekspira. Dlatego też Andrzej Seweryn wybiera słynne monologi bohaterów i bohaterek Szekspirowskich, by np. pokazać je w zupełnie innej oprawie, bawić się interpretacją i wydobywać z tekstu elementy,
na które przeciętny czytelnik rzadko zwraca uwagę. Spektakl i śmieszy, i rozczula, i bawi, i straszy, wydobywając głębię psychologiczną, socjologiczną i polityczną z tekstów Szekspira.

Czytamy o spektaklu:

Słownik