Przeczytaj
Wpływ środowiska przyrodniczego na fizjonomię człowieka
Środowisko przyrodnicze miało duży wpływ na ukształtowanie się cech określonych odmian człowieka. Poniższa tabela przedstawia wyjaśnienie niektórych z nich.
Cecha | Czynnik środowiskowy | Przypuszczalne znaczenie adaptacyjne cechy |
---|---|---|
ciemna pigmentacja skóry u ludów ze stref o silnym usłonecznieniu | duże natężenie promieniowania szczególnie w zakresie ultrafioletu (UV) | znajdująca się w głębszych warstwach skóry melanina (ciemny barwnik) chroni organizm przed niekorzystnym działaniem promieni UV |
jasna pigmentacja skóry u ludów ze stref o słabym usłonecznieniu | niedostatek światła słonecznego | niewielkie ilości melaniny w skórze zwiększają przenikanie promieni UV, co ułatwia syntezę witaminy D, która zapobiega rozmaitym schorzeniom (na przykład krzywicy) |
wąski nos u ludów ze stref chłodnych lub suchych | zimne, suche powietrze | zapobiega wysychaniu błony śluzowej nosa, ułatwia nagrzewanie i nawilżanie wdychanego powietrza |
skośny fałd skóry wokół oczu (tzw. skośne oczy) | mroźne powietrze, oślepiający blask światła słonecznego odbijającego się od ośnieżonych powierzchni | silnie rozwinięta podściółka tłuszczowa chroni gałkę oczną przed zimnem, wąska szpara oczna zabezpiecza siatkówkę oka przed rażącym blaskiem |
wełniste włosy u ludów Afryki Subsaharyjskiej | ostre światło słoneczne i gorące powietrze | powietrze między silnie skręconymi włosami tworzy warstwę izolacyjną |
włosy typu fil‑fil u Buszmenów i innych ludów afrykańskich | wysoka temperatura powietrza | przez nieosłonięte włosami fragmenty skóry głowy następuje utrata ciepła i parowanie potu |
kompleksy cech fizjologicznych zapewniających funkcjonowanie układu oddechowego i układu krążenia | zawartość tlenu w powietrzu | na obszarach wysokogórskich przy mniejszej zawartości tlenu w powietrzu osobnicy są drobni, o dużej pojemności płuc i układu krwionośnego |
Indeks górny Źródło: Korba J., Mordawski J., Wiecki W., Geografia 2. Zakres rozszerzony. Geografia i człowiek, Wydawnictwo Operon, Gdynia 2004 Indeks górny koniecŹródło: Korba J., Mordawski J., Wiecki W., Geografia 2. Zakres rozszerzony. Geografia i człowiek, Wydawnictwo Operon, Gdynia 2004
Człowiek na różne sposoby zabezpiecza się przed niekorzystnym wpływem czynników środowiskowych. Na przykład mieszkańcy pustyni chronią głowy przed promieniowaniem słonecznym i pyłem oraz noszą przewiewne ubrania. Z kolei mieszkańcy Alaski czy Syberii muszą przystosować swój ubiór do niskiej temperatury.
Wpływ środowiska przyrodniczego na działalność człowieka
Do rozwoju osadnictwa zachęca mało urozmaicona rzeźba terenu, ciepły i wilgotny klimat, dostęp do wody słodkiej oraz zasoby surowców mineralnych oraz możliwość ich łatwego pozyskania. W takich miejscach budowano osady, uprawiano rolę i tworzono zakłady przemysłowe.
Klimat
Najlepsze warunki do zagospodarowywania stwarzają obszary o klimacie podzwrotnikowym i umiarkowanym ciepłym, o dobrym usłonecznieniu, umiarkowanej temperaturze powietrza i opadach atmosferycznych. Panują tam warunki korzystne dla rozwoju rolnictwa, transportu, turystyki oraz różnorodnych usług. Skrajnie niekorzystne są natomiast obszary pustynne i strefy podbiegunowe, gdzie możliwość ekspansji człowieka jest bardzo ograniczona. W zimnej odmianie klimatu umiarkowanego niskie temperatury powietrza, słabe gleby oraz wieczna zmarzlina sprawiły, że lasy iglaste (tajga) są dominującym elementem krajobrazu, a człowiek nie był zainteresowany rolniczym zagospodarowaniem takiego terenu. Z drugiej strony z warunkami klimatycznymi związane jest ryzyko występowania klęsk żywiołowych, które stanowią barierę dla działalności gospodarczej. Klimat ma ponadto wpływ na rozmieszczenie roślinności i zwierząt, wyznaczając granice ich występowania, a także na rodzaj spożywanych przez człowieka pokarmów. Niekorzystne zjawiska pogodowe (np. burze, opady gradu, sztormy, mgły, zamiecie śnieżne) utrudniają transport i prowadzenie działalności na otwartej przestrzeni.
Przypomnij sobie, jakie cechy klimatu podzwrotnikowego i umiarkowanego ciepłego sprzyjają człowiekowi w prowadzeniu działalności gospodarczej, a także jakie cechy klimatu okołobiegunowego i zwrotnikowego suchego nie sprzyjają takiej działalności.
Ukształtowanie powierzchni
Dla rozwoju gospodarki i osadnictwa najbardziej korzystne są tereny nizinne o wyrównanej rzeźbie. Wpływ ukształtowania terenu zaznacza się głównie w rozwoju transportu i rolnictwa. Mimo postępu naukowo‑technologicznego, najgęstsza sieć dróg i linii kolejowych występuje na obszarach nizinnych. Tereny wysokogórskie, gdzie występują skaliste jary, strome stoki, ostre granie i strzeliste turnie, są dużym wyzwaniem dla człowieka. Z drugiej strony niedostępność terenów górskich sprzyja zachowaniu odrębności kulturowej (np. Baskowie). Góry stwarzają też doskonałe warunki do rozwoju turystyki i usług związanych z obsługą ruchu turystycznego.
Zasoby naturalne
Bliskość zasobów naturalnych, zwłaszcza surowców mineralnych, jest czynnikiem warunkującym powstanie niektórych gałęzi przemysłu, np. górnictwa oraz hutnictwa żelaza i metali nieżelaznych. Lasy są podstawą rozwoju przemysłu drzewno‑papierniczego, jak również leśnictwa, myślistwa oraz turystyki.
Zasoby naturalne mogą stanowić o kierunkach rozwoju gospodarczego krajów i ich znaczeniu na arenie politycznej, np. bogate kraje Zatoki Perskiej swój status zyskały dzięki eksportowi ropy naftowej.
Woda
Aż 96% ogólnej ilości wody na Ziemi stanowi woda słona, która nie nadaje się do bezpośredniego spożycia. Najstarsze cywilizacje powstawały nad rzekami (cywilizacje potamicznecywilizacje potamiczne), które nie tylko zapewniały dostęp do wody pitnej, ale również umożliwiały rozwój rolnictwa, wyznaczały szlaki komunikacyjne, były odbiornikiem ścieków. Dostęp do wody jest czynnikiem warunkującym istnienie rybołówstwa, wielu gałęzi przemysłu (np. przemysłu celulozowo‑papierniczego, hutniczego, paliwowo‑energetycznego, spożywczego, rybnego i stoczniowego) i niektórych usług (np. żeglugi). Lokalizacja nad rzeką, jeziorem czy morzem sprzyja turystyce. Obszarami o poważnym deficycie wody są przede wszystkim strefy klimatu gorącego i suchego, gdzie brak cieków wodnych stanowi barierę rozwoju gospodarczego. Można tam zaobserwować głównie pasterstwo koczownicze.
Cywilizacje | Przykłady |
---|---|
potamiczne (nad rzekami) | – cywilizacja egipska w dolinie Nilu – cywilizacja chińska w środkowym biegu Huang‑he – cywilizacje Mezopotamii (Międzyrzecza) - sumeryjska, babilońska, perska - między Eufratem i Tygrysem |
talasoiczne (nad morzami) | – cywilizacja grecka – cywilizacja rzymska – cywilizacja Olmeków |
oceaniczne (nad oceanami) | – cywilizacja na wschodnim Pacyfiku – cywilizacja Wysp Wielkanocnych |
Indeks górny Źródło: Szymańska D., Geografia osadnictwa, PWN, Warszawa 2013 Indeks górny koniecŹródło: Szymańska D., Geografia osadnictwa, PWN, Warszawa 2013
Świat organiczny
Świat organiczny w postaci lasów stanowi podstawę rozwoju leśnictwa i łowiectwa. Obecność świata organicznego w wodach morskich i śródlądowych stała się źródłem rozwoju rybołówstwa i rybactwa. Szata roślinna pośrednio wpływa na żyzność gleb, istotnych dla rozwoju rolnictwa. Może stanowić też o atrakcyjności turystycznej danego obszaru.
Gleby
Żyzność gleb decyduje o kierunkach zagospodarowania danego regionu. Im żyźniejsze gleby, tym większy odsetek użytków rolnych. Gleby są ważnym czynnikiem kształtowania się regionów rolniczych. Człowiek od dawna wykorzystywał tereny o żyznych ziemiach, nawet jeśli wiązało się to z pewnym ryzykiem (np. mady na terasach zalewowych dolin rzecznych czy żyzne gleby wulkaniczne). Niska produktywność gleb nie pozwala osiągnąć wysokich plonów, a tym samym ogranicza rozwój rolnictwa.
Przeanalizuj poniższą mapę, a następnie oceń poziom warunków przyrodniczych w miejscach o największej gęstości zaludnienia.
Strefa | Wpływ środowiska przyrodniczego na działalność człowieka |
---|---|
wilgotne lasy równikowe | – mimo że okres wegetacyjny trwa tam cały rok, to działalność gospodarcza jest utrudniona ze względu na bardzo wysoką temperaturę i wilgotność powietrza – nawalne opady deszczu powodują erozje i jałowienie gleb |
sawanny | – rozległe obszary trawiaste sprzyjają hodowli zwierząt, m.in. bydła – sezonowy brak opadów zmusza ludność do ciągłego przemieszczania się wraz ze zwierzętami w poszukiwaniu wody i pożywienia – uprawa roli rozwija się na obszarach o dłuższej porze deszczowej |
pustynie | – rolnictwo rozwija się w dolinach i deltach wielkich rzek oraz, w mniejszym stopniu, w oazach – stosuje się tam sztuczne nawadnianie |
strefa monsunowa | – rytm monsunów sprzyja działalności rolniczej |
strefa śródziemnomorska | – barierą dla rolnictwa jest suche i gorące lato |
strefa umiarkowana | – korzystniejsza z punktu widzenia rolnictwa jest strefa umiarkowana ciepła – okres największych opadów przypada na porę ciepłą – w kontynentalnych odmianach klimatu prowadzi się chów owiec i bydła |
tundra | – uprawa roślin jest niemożliwa – hoduje się głównie renifery |
Ponadto w górach, wraz ze wzrostem wysokości n.p.m., warunki przyrodnicze również ulegają pogorszeniu, np. spada temperatura powietrza, występują silne wiatry czy słabe gleby.
Rozwój gospodarczy a środowisko naturalne
Wraz z rozwojem cywilizacyjnym wpływ barier przyrodniczych na działalność gospodarczą jest ograniczany. Człowiek powinien odpowiedzialnie podejmować działania ingerujące w środowisko, ponieważ może to za sobą pociągnąć trudne do przewidzenia skutki ekologiczne, społeczne i ekonomiczne. Działania te powinny być zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju. Rozwój zrównoważony jest koncepcją, zgodnie z którą nadrzędną zasadą obowiązującą przy realizacji różnorodnych potrzeb człowieka powinno być nieumniejszanie szans przyszłych pokoleń na zaspokojenie tych samych potrzeb. Więcej o tym zagadnieniu przeczytasz w temacie pt. „Podstawowe zasady zrównoważonego rozwoju”.
Klimat
Zmniejszenie zależności pomiędzy warunkami klimatycznymi a rozwojem rolnictwa osiągnięto poprzez wprowadzenie gatunków roślin uprawnych bardziej odpornych na trudne warunki klimatyczne. Sprzymierzeńcem człowieka w walce z niekorzystną pogodą jest też uprawa szklarniowa.
Ukształtowanie powierzchni
Zagospodarowywanie terenów górskich wymaga znacznie większych nakładów pracy oraz nakładów finansowych, na przykład na zabiegi agrotechniczne ograniczające erozję na stokach czy budowę infrastruktury drogowej. Postęp technologiczny pozwala na rozwój transportu w nieprzyjaznych warunkach. Dowodem są tunele kolejowe i drogowe w obrębie pasm górskich, koleje w wysokich partiach gór, na pustyniach, w obrębie obszarów objętych wieczną zmarzliną oraz lotniska w obrębie lasów i na wybrzeżach. W celu pozyskiwania ziemi pod uprawę tworzy się tarasy. W taki sposób uprawia się m.in. ryż w krajach Azji Południowo‑Wschodniej. Tarasy mają za zadanie utrzymać wodę na poziomych poletkach.
Zasoby naturalne
W dzisiejszych czasach możliwy jest transport surowców do miejsc, w których istnieje duże zapotrzebowanie na nie. Szczególną rolę odgrywa transport surowców energetycznych, np. węgla kamiennego (transportem kolejowym i wodnym), ropy naftowej i gazu ziemnego (transportem rurociągowym i wodnym). Restrukturyzacja surowcowych okręgów przemysłowych w krajach wysoko rozwiniętych doprowadziła do zmniejszenia roli przemysłów uzależnionych od bazy surowcowej, np. górnictwa, hutnictwa, energetyki. Nowoczesne technologie, mniej energochłonne i materiałochłonne, pozwalają wykorzystać nowe surowce mineralne, a nawet odpady. Preferowanie rozwoju przemysłu zaawansowanych technologii uniezależnia człowieka od zasobów naturalnych, choć do wytwarzania produktów high‑tech niezbędne jest idealnie czyste środowisko.
Wody
Stosunki wodne reguluje się dzięki zabiegom melioracyjnym, które związane są ze sztucznym nawadnianiem oraz odwadnianiem. Tworzy się polderypoldery, czyli depresyjne tereny nadmorskie, sztucznie osuszone i otoczone groblami celem ochrony przed zalaniem. Ponadto tworzy się sztuczne wyspy. Pod morzami prowadzi się rurociągi i tunele służące przemieszczaniu się ludności.
Rozbudowanie systemów odwadniająco‑nawadniających (np. system polderów w Holandii) pozwala na wykorzystanie żyznych gleb na obszarach depresyjnych.
Świat organiczny
W celu pozyskiwania ziemi pod uprawę, człowiek od najdawniejszych czasów wypala i karczuje lasy. Do skutków deforestacjideforestacji należą:
zmniejszenie powierzchni lasów,
spadek żyzności gleby, natężenie procesów erozyjnych,
zagrożenie dla bioróżnorodności, wyginięcie wielu gatunków roślin i zwierząt,
zachwianie stosunków wodnych,
zmniejszona produkcja tlenu i mniejszy stopień pochłaniania dwutlenku węgla,
konieczność migracji żyjących tam rdzennych plemion.
W Polsce powierzchnia lasów maleje i ich zasoby mogą w przyszłości nie być wystarczające, zapoczątkowano więc proces nasadzeń lasów. Zaczęto jednakże od zasadzenia drzew iglastych (głównie sosen), które nie są charakterystyczne dla naszej strefy krajobrazowej. Podyktowane było to faktem, że drzewa te szybko rosną i mają korzystne właściwości do pozyskiwania z nich drewna do przemysłu. Tym samym doprowadzono do tego, iż niemal 60% powierzchni lasów w Polsce stanowią właśnie sosny.
Ponadto człowiek zaczął krzyżować różne gatunki roślin i zwierząt w celu uzyskania lepszych, bardziej wydajnych cech.
Makia to twardolistne zarośla występujące w strefie śródziemnomorskiej. Jest to formacja wtórna - porasta obszary zajęte niegdyś przez lasy podzwrotnikowe. Strefa śródziemnomorska to kolebka cywilizacji europejskiej. Wycinka lasów i wypas zwierząt nie pozwalał na naturalne odrosty drzew. W ten sposób ukształtowały się tam zarośla. Nie miało to korzystnego wpływu na faunę i stało się przyczyną wyginięcia wielu gatunków zwierząt. Obecnie przeważają tam zwierzęta o niewielkich rozmiarach.
Gleby
Wysoką urodzajność gleb można osiągnąć dzięki chemizacji oraz odpowiednim metodom upraw. Jednak zbyt intensywne nawożenie upraw prowadzi do zanieczyszczenia wód podziemnych, powierzchniowych, eutrofizacji, a w konsekwencji - do zatrucia roślin, zwierząt i ludzi.
Znaczenie czynników przyrodniczych w rozwoju społeczno‑gospodarczym regionów w przeszłości, współcześnie oraz w przyszłości
Kiedy człowiek nauczył się uprawiać rolę, zaczął dostosowywać warunki przyrodnicze do własnych potrzeb, wypalając lasy czy stosując zabiegi melioracyjne. W krajobrazie pojawiły się grunty orne, wsie i drogi. Niewłaściwa gospodarka rolna doprowadziła w niektórych regionach do nadmiernego wypasu zwierząt i degradacji gleb (wyjałowienia, przesuszenia czy zasolenia), co skutkowało uruchomieniem lub nasileniem się procesu pustynnienia. Takie zmiany zaszły m.in. u wybrzeży Morza Śródziemnego, w północnej Afryce i w niektórych częściach Azji. Ingerencja w środowisko naturalne nasiliła się podczas rewolucji przemysłowych.
Więcej informacji o zmianie roli czynników przyrodniczych w rozwoju społeczno‑gospodarczym znajdziesz w temacie zatytułowanym „[Zmiana relacji człowiek‑środowisko na różnych etapach rozwoju społeczno‑gospodarczego](”.
Obserwując osiągnięcia, jakich dokonał i wciąż dokonuje człowiek w przełamywaniu barier natury, zastanów się i zaproponuj, co jeszcze może on osiągnąć w przyszłości. W których regionach świata możliwa będzie działalność gospodarcza, którą dotąd ograniczają czynniki środowiskowe?
Słownik
(forest - las) wycinanie lub niszczenie lasów (sjp.pwn.pl)
(potamos z gr. rzeka) cywilizacja założona nad rzeką
(thalassa z gr. morze) cywilizacja założona nad morzem
depresyjny teren nadmorski, sztucznie osuszony i otoczony groblami w celu ochrony przed zalaniem (sjp.pwn.pl)
szacowana powierzchnia lądu i morza potrzebna do rekompensacji zasobów zużytych na konsumpcję i absorpcję odpadów; mierzony jest w globalnych hektarach (gha) na osobę