Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
bg‑red

Receptory skóry człowieka

ReceptoryreceptoryReceptory skórne to zakończenia nerwów czuciowych, które przesyłają odebrane impulsy do ośrodkowego układu nerwowego.

R1ecZiSKA3Wyp1
Ilustracja przedstawia przekrój przez ludzką skórę z rosnącymi w niej włosami. Wierzchnią warstwę stanowi naskórek zbudowany z kilku warstw. Pod naskórkiem znajduje się skóra właściwa. Leżą w niej wolne zakończenia nerwowe ciągnące się od tkanki podskórnej, leżącej poniżej skóry właściwej, do naskórka. Są one rozgałęzione na końcach. Podobnie zlokalizowane są ciałka Meissnera. Wieńczy go owalna główka, w której znajdują się pozwijane włókna. Ciałka Merkla również wychodzą z tkanki podskórnej i biegną do naskórka. Ich zwieńczenie jest rozgałęzione i zakończone strukturami przypominającymi kokardki. W skórze właściwej są także kolby końcowe (Krausego). Biegną od tkanki podskórnej do skóry właściwej. Są niewielkie. Na górze są rozgałęzione i zakończone owalnymi kulkami. W tkance podskórnej leżą ciałka Ruffiniego oraz ciałka blaszkowate (ciałka Vatera–Paciniego). Ciałka Ruffiniego mają wrzecionowaty kształt ułożony poziomo. Ciałka blaszkowate (ciałka Vatera–Paciniego) - przypominają kształt łzy. Ich środek wypełniony jest koncentrycznie rozchodzącymi się liniami w kształcie łez. Na liniach są drobne, owalne struktury.
Wśród receptorów rozmieszczonych w skórze możemy wyróżnić: wolne zakończenia nerwowe oraz zakończenia nerwowe zamknięte w torebce z tkanki łącznej tworzące mikrociała.
Źródło: Englishsquare.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Biorąc pod uwagę rodzaj odbieranego bodźca, receptory możemy podzielić na mechaniczne (mechanoreceptorymechanoreceptorymechanoreceptory), termiczne (termoreceptorytermoreceptorytermoreceptory) i bólowe (nocyceptorynocyceptory (receptory bólu)nocyceptory).

R1Xh9MQWGaDUY1
Mapa myśli. Lista elementów:
  • Nazwa kategorii: Rodzaje receptorów skóry
    • Elementy należące do kategorii Rodzaje receptorów skóry
    • Nazwa kategorii: Mechanoreceptory
      • Elementy należące do kategorii Mechanoreceptory
      • Nazwa kategorii: Ciałka Merkla (łąkotki dotykowe Merkla)
      • Nazwa kategorii: Ciałka dotykowe (ciałka Meissnera)
      • Nazwa kategorii: Ciałka blaszkowate (ciałka Vatera–Paciniego)
      • Nazwa kategorii: Ciałka Ruffiniego
      • Koniec elementów należących do kategorii Mechanoreceptory
    • Nazwa kategorii: Termoreceptory
      • Elementy należące do kategorii Termoreceptory
      • Nazwa kategorii: Ciałka Ruffiniego
      • Nazwa kategorii: Kolby końcowe, ciałka buławkowate (Krausego)
      • Koniec elementów należących do kategorii Termoreceptory
    • Nazwa kategorii: Nocyceptory
    • Koniec elementów należących do kategorii Rodzaje receptorów skóry
Rodzaje receptorów skóry.
Źródło: Englishsquare.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
bg‑orange

Mechanoreceptory

MechanoreceptorymechanoreceptoryMechanoreceptory odpowiadają za odczuwanie dotyku i ucisku. Są wśród nich zarówno wolne zakończenia nerwowe (ciałka Merkla), jak i otorbione łącznotkankową torebką (ciałka Meissnera, ciałka blaszkowate, ciałka Ruffiniego).

Ciałka Merkla (łąkotki dotykowe Merkla)
Rc49RtlMrqObb1
Ciałka Merkla (łąkotki dotykowe Merkla) to wolne zakończenia nerwowe włókien niezmielinizowanych, które łączą się z komórkami warstwy podstawnej naskórka. Obecne są w skórze owłosionej oraz nagiej. W rejestracji bodźców dotykowych współpracują z ciałkami Meissnera. Występują w miejscach szczególnie wrażliwych na dotyk: skórze opuszek palców i warg. Ich zagęszczenie na końcach palców wynosi 100–140/mm2.
Źródło: Englishsquare.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Ciałka dotykowe (ciałka Meissnera)
Ciałka blaszkowate (ciałka VateraPaciniego)
R1FRdksgTDDdF1
Ciałka blaszkowate (ciałka VateraPaciniego) zbudowane są z zakończeń włókien nerwowych, których aksony są niezmielinizowane, otoczone koncentrycznie ułożonymi blaszkami (warstwami spłaszczonych komórek tkanki łącznej). Przestrzenie pomiędzy blaszkami wypełnia płyn białkowy. Receptory te mają kształt eliptyczny, a ich długość może dochodzić do 1 mm. Występują w skórze nagiej i owłosionej, przede wszystkim w warstwie podskórnej, głównie na plecach wzdłuż kręgosłupa, ale także w okostnej, cewce moczowej, torebkach stawowych, ścięgnach. Stanowią receptory czucia głębokiego – są wrażliwe na bodźce silniejsze od dotyku.
Źródło: Englishsquare.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
bg‑orange

Termoreceptory

TermoreceptorytermoreceptoryTermoreceptory to ciałka zmysłowe odpowiadające za czucie zimna i ciepła. Ich reakcja na bodziec termiczny jest zależna od temperatury ciała. Na przykład letnia woda, w której zanurzymy zimne ręce i z której zrobimy okład na gorące czoło, mimo takiej samej temperatury wywoła inne reakcje: w pierwszym przypadku będziemy odczuwać ciepło, w drugim przyjemny chłód. Receptory nieosłoniętej części ciała wykazują większą wrażliwość na różnice temperatur od tych, którą są okryte odzieżą.

Ciałka Ruffiniego
R1AX5VnDSCeBI1
Ciałka Ruffiniego zbudowane są ze splotów niezmielinizowanych włókien nerwowych, zamkniętych w łącznotkankowej torebce. Rozmieszczone są w głębszych warstwach skóry (głębiej niż ciałka wrażliwe na niską temperaturę) nagiej i owłosionej. Reagują na zmiany temperatury wyższej od temperatury ciała człowieka. Według nowszych poglądów ciałka Ruffiniego uważane są za mechanoreceptory, które reagują na długotrwały, silny ucisk oraz rozciąganie, np. podczas otwierania dłoni i rozstawiania szeroko palców. U osób starszych większość ciałek Ruffiniego zanika.
Źródło: Englishsquare.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Kolby końcowe (ciałka buławkowate, Krausego)
RJzO9fAeRti4D1
Kolby końcowe, ciałka buławkowate (Krausego) składają się z kłębuszka rozgałęzionych, zmielinizowanych lub niezmielinizowanych włókien nerwowych otoczonych łącznotkankową torebką, w której wnętrzu znajduje się galaretowaty płyn. Rozmieszczone są w górnych warstwach skóry (powyżej ciałek Ruffiniego) nagiej i owłosionej. Reagują na zmiany temperatury niższej od temperatury ciała człowieka.
Źródło: Englishsquare.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
bg‑orange

Nocyceptory

R1FTDqRzBkjBp1
Receptory bólu (nocyceptory) to wolne, niczym nieosłonięte zakończenia włókien nerwowych. Często są to wypustki jednego włókna, ale położone w różnych miejscach skóry. Wyspecjalizowane są w odbieraniu silnych bodźców termicznych, mechanicznych, chemicznych i elektrycznych – uszkadzających tkanki i zagrażających życiu. Jednak ich wrażliwość na ból może być różna: te nocyceptory, które mają włókna zmielinizowane, przewodzą impulsy szybciej, przez co są bardziej wrażliwe, a te, których aksony nie są zmielinizowane, przewodzą impulsy wolniej, wolniej też reagują na bodźce zewnętrzne.
Źródło: Englishsquare.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
bg‑orange

Rozmieszczenie receptorów w skórze

Receptory skórne są umieszczone obok siebie, ale ich rozłożenie jest nierównomiernie w różnych obszarach skóry, znajdują się też na różnych głębokościach.

Receptory bólu (nocyceptorynocyceptory (receptory bólu)nocyceptory) to wolne, niczym nieosłonięte zakończenia włókien nerwowych . Często są to wypustki jednego włókna, ale położone w różnych miejscach skóry. Wyspecjalizowane są w odbieraniu silnych bodźców termicznych, mechanicznych, chemicznych i elektrycznych – uszkadzających tkanki i zagrażających życiu. Jednak ich wrażliwość na ból może być różna: te nocyceptorynocyceptory (receptory bólu)nocyceptory, które mają włókna zmielinizowane, przewodzą impulsy szybciej, przez co są bardziej wrażliwe, a te, których aksonyaksonaksony nie są zmielinizowane, przewodzą impulsy wolniej, wolniej też reagują na bodźce.

R2tWdcWN7v2Tc1
W skórze nieowłosionej występuje większe zagęszczenie receptorów reagujących na dotyk, ucisk, ciepło i zimno. W skórze owłosionej receptorów jest mniej, jednak za sprawą receptorów mieszków włosowych, które stanowią splot zakończeń włókien nerwowych otaczających cebulkę włosa, jest ona bardzo wrażliwa: dotknięcie (ruch) włosa powoduje podrażnienie receptorów (ich aksony są zmielinizowane, a adaptacja zachodzi szybko).
Źródło: Englishsquare.pl Sp. z o. o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Różna jest czułość miejsc na skórze. Punkty o największej wrażliwości – w których znajduje się najwięcej receptorów dotyku i bólu – rozsiane są w skórze dość rzadko. Stopień wrażliwości skóry można wyznaczyć np. za pomocą cyrkla: dotykając jego ramionami jednocześnie dwóch punktów na ciele.

RJWi8xYSBOWF3
Moment, w którym wyczuwamy dotknięcie każdego z ramion cyrkla, przyłożonych do skóry jednocześnie, wyznacza położenie receptorów. Im gęściej rozmieszczone są ciałka dotykowe, tym skóra wykazuje większą wrażliwość na dotyk. Najbardziej wrażliwy jest język: człowiek odczuwa w tym obszarze dwa jednocześnie działające bodźce dotykowe, gdy są oddalone jedynie o 1,4 mm.
Źródło: Englishsquare.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Bodziec pobudzający receptory charakteryzują: siła, czas trwania i czas jego narastania. Dla powstania wrażenia zmysłowego i jego intensywności najważniejsze znaczenie ma czas wzrastania bodźca – im jest krótszy, tym intensywność wrażenia zmysłowego jest większa. Podczas utrzymującego się bodźca o tej samej sile następuje zjawisko adaptacji receptora do danego bodźca.

Na powierzchni skóry znajdują się pola odbiorcze (recepcyjne)pole odbiorcze (recepcyjne)pola odbiorcze (recepcyjne) zawierające receptory, z których impulsy nerwowe przesyłane są do wspólnego włókna nerwowego. Im mniejsze pole odbiorczepole odbiorcze (recepcyjne)pole odbiorcze, tym mniej receptorów przypada na unerwiające je włókno i tym mniejsza jest precyzja czucia.

R1Dq5kxhi5ZjN1
Ciałka Merkla i Meissnera, zlokalizowane na granicy naskórka i skóry właściwej, mają małe pola odbiorcze (recepcyjne) o wyraźnie zaznaczonych granicach. Ciałka blaszkowate i Ruffiniego, rozmieszczone głębiej w skórze właściwej, mają duże pola odbiorcze o niewyraźnych granicach.
Źródło: Englishsquare.pl Sp. z o. o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Słownik

adaptacja receptora
adaptacja receptora

zdolność do przystosowywania się receptora do działającego bodźca

akson
akson

długie włókno nerwowe, przekazujące impuls nerwowy do kolejnej komórki nerwowej

fibroblasty
fibroblasty

komórki tkanki łącznej produkujące m.in. kolagen

glej (komórki glejowe)
glej (komórki glejowe)

składnik tkanki nerwowej towarzyszący komórkom nerwowym; uczestniczy w odżywianiu i ochronie komórek nerwowych, tworzy osłonki mielinowe długich wypustek nerwowych

mechanoreceptory
mechanoreceptory

receptory, które odbierają informacje o czynnikach mechanicznych, takich jak dotyk, ucisk, wibracje, ruch, ciśnienie

mielina
mielina

tłuszczowa substancja z grupy glikolipidów powlekająca aksony komórek nerwowych; odpowiada za izolację elektryczną włókna oraz jego mechaniczną ochronę

termoreceptory
termoreceptory

receptory odbierające informacje o zmianach temperatury

receptory
receptory

wyspecjalizowane komórki zmysłowe, zakończenia nerwowe mające zdolność do przetwarzania energii bodźca na energię elektryczną impulsu nerwowego

pole odbiorcze (recepcyjne)
pole odbiorcze (recepcyjne)

obszar powierzchni zawierający receptory, dzięki którym jest zdolny do przyjęcia pobudzenia; im mniejsze pole odbiorcze tym większa precyzja czucia

nocyceptory (receptory bólu)
nocyceptory (receptory bólu)

receptory stanowiące wolne, niczym nieosłonięte zakończenia włókien nerwowych, wyspecjalizowane w odbieraniu silnych bodźców wywołujących wrażenie bólu