Przeczytaj
Miejsce geometryczne punktów, z których dany odcinek widać pod stałym kątem
Pojęcie „miejsca geometrycznego” oznacza zbiór wszystkich punktów płaszczyzny lub przestrzeni, które spełniają z góry zadany warunek.
Kątem, pod którym dany odcinek widać z określonego punktu nazywamy kąt wypukły, którego ramiona zawierają odcinki i . Jego miara wyznacza tzw. rozmiar kątowyrozmiar kątowy danego obiektu.
Okazuje się, że miejscem geometrycznym punktów, z których dany odcinek widać pod stałym kątem jest łuk okręgu, którego końcami są końce obiektu i który przechodzi przez punkt wyznaczony przez „oko obserwatora” (należy tutaj przywołać znany fakt, że trzy niewspółliniowe punkty wyznaczaja w sposób jednoznaczny okrąg). Oczywiście łuk okręgu, który jest symetryczny do danego względem prostej , jest zbiorem punktów o tej samej własności.
Zajmiemy się teraz konstrukcją miejsca geometrycznego punktów, z których dany odcinek widać pod zadanym kątem .
Opis konstrukcji:
Na prostej odmierzamy odcinek .
Odkładamy kąt w taki sposób, że wierzchołkiem kąta będzie punkt , a jedno ramię kąta zawiera dany odcinek – drugie ramię wyznacza prostą .
Kreślimy prostą prostopadłą do , przechodzącą przez punkt – otrzymujemy prostką .
Kreślimy symetralną odcinka – punkt wspólny tej symetralnej i prostej wyznacza punkt .
Z punktu kreślimy łuk o końcach w punktach i .
Wykreśliliśmy tylko jedną z części szukanego zbioru. Pozostaje wyznaczyć teraz punkt symetryczny do punktu , względem odcinka i nakreślić drugi – symetryczny łuk.
Dla dowodu poprawności konstrukcji poprowadzimy cięciwę wyznaczoną przez punkt i przez symetralną odcinka, oraz oznaczymy przez środek odcinka , jak na rysunku.
Zauważmy, że oraz .
Kąt jest kątem zewnętrznym w trójkącie równoramiennym , zatem .
Stąd .
Symetralna jest osią symetrii trójkąta , zatem .
Pozostaje jeszcze udowodnić, że tę własność ma każdy punkt leżący na wykreślonym łuku. Ale to już jest przedmiotem poniższego twierdzenia i wniosków, jakie z tego twierdzenia wynikają.
Kąt wpisany jest równy połowie kąta środkowego opartego na tym samym łuku.
Rozważymy trzy różne przypadki, w zależności od położenia kąta wpisanego względem środka okręgu, które wyczerpują wszystkie wzajemne położenia środka okręgu i kąta wpisanego w tym okręgu.
Przypadek 1.
Przypuśćmy, że średnica okręgu zawiera się w jednym z ramion kąta wpisanego, jak na rysunku.
Kąt środkowy i kąt wpisany są oparte na łuku .
Zauważmy, że jest kątem zewnętrznym w trójkącie równoramiennym , w którym .
Miara kąta zewnętrznego w trójkącie jest równa sumie miar dwóch kątów do niego nieprzyległych, czyli , co należało wykazać.
Przypadek 2.
Przypuśćmy, że środek okręgu leży wewnątrz kąta wpisanego, jak na rysunku.
Kąt środkowy i kąt wpisany są oparte na łuku .
Poprowadźmy średnicę o końcu w punkcie .
Dzieli ona kąty: wpisany i środkowy na kąty odpowiednio: , oraz , , jak na rysunku.
Zauważmy, że do kątów: wpisanego i środkowego, opartych na łuku , możemy zastosować zależność udowodnioną już w Przypadku 1. Wtedy .
Podobnie, do kątów: wpisanego i środkowego, opartych na łuku , możemy zastosować udowodnioną już zależność. Wtedy .
Ale , co należało wykazać.
Przypadek 3.
Pozostaje rozważyć sytuację, gdy środek okręgu leży na zewnątrz kąta wpisanego, jak na rysunku.
Kąt środkowy i kąt wpisany są oparte na łuku .
Poprowadźmy średnicę o końcu w punkcie .
Tworzy ona z ramieniem kąta wpisanego oraz z ramieniem kąta środkowego odpowiednio kąty: wpisany oraz środkowy , jak na rysunku.
Zauważmy, że do kątów: wpisanego i środkowego, opartych na łuku , możemy zastosować zależność udowodnioną już w Przypadku 1. Wtedy .
Podobnie, do kątów: wpisanego i środkowego, opartych na łuku , możemy zastosować zależność udowodnioną w Przypadku 1. Wtedy .
Ale , co należało wykazać.
Prostym wnioskiem z tego twierdzenia jest twierdzenie Talesa o kącie wpisanym.
Kąt wpisany rozpięty na średnicy okręgu jest prosty, jako kąt dwa razy mniejszy od kąta półpełnego, czyli kąta środkowego rozpiętego na tej średnicy.
Pozostaje sformułować wniosek, który stanowi nie tylko uzupełnienie dowodu poprawności wcześniejszej konstrukcji, ale jest ważnym narzędziem w rozwiązywaniu zadań z planimetrii.
Wszystkie kąty wpisane oparte na tym samym łuku mają równe miary.
Zauważmy, że dany łuk jednoznacznie wyznacza kąt środkowy. Z kolei istnieje wiele kątów wpisanych opartych na tym samym łuku, ale miara każdego z tych kątów jest dwa razy mniejsza od miary kąta środkowego, tym samym te miary są sobie równe (patrz rysunek).
Kąty wpisane w dany okrąg, oparte na dwóch łukach o równej długości, są sobie równe.
Popatrzmy na rysunek.
Rozważmy łuki i o równej długości.
Wtedy kąty środkowe oparte na tych łukach mają taką samą miarę – oznaczmy ją .
Ale każdy z kątów wpisanych opartych odpowiednio na łukach i jest połową kąta środkowego, czyli ma miarę , co należało wykazać.
Pokażemy zastosowanie twierdzenia o kącie wpisanym i środkowym w okręgu. Przyjmijmy, że na okręgu wyznaczono łuki i . Kąty środkowe oparte na tych łukach mają odpowiednio miary i . Wyznaczymy miary kątów trójkąta .
Popatrzmy na rysunek ilustrujący dane z zadania.
Dwa spośród kątów trójkąta to kąty oparte odpowiednio na tych samych łukach, co dane kąty środkowe.
Zatem oraz .
Z bilansu kątów trójkąta wynika, że .
Oczywiście, trzeci z kątów trójkąta można też wyznaczyć, jako kąt wpisany oparty na tym łuku o końcach , do którego nie należy punkt – kąt środkowy oparty na tym łuku ma miarę , a kąt wpisany jest dwa razy mniejszy.
Słownik
rozmiar kątowy, inaczej odległość kątowa , pomiędzy dwoma obiektami, to kąt, którego ramionami są promienie „wychodzące z oka obserwatora” i przechodzące przez te obiekty; miarą takiej odległości są stopnie i jego części: minuty i sekundy