Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
bg‑azure

Początki zastosowania wodoru

Wodór to najlżejszy gaz na świecie. Jest aż 14 razy lżejszy od powietrza. Tę właściwość wykorzystał francuski fizyk, Jacques Charles (czyt. żak szarl), który jako pierwszy wypełnił balon wodorem. Pokaz odbył się w 1783 r. w Paryżu, podczas którego balon wzniósł się na wysokość 550 metrów.

R1e5L3yUNgVVk
Wylot balonu wypełnionego wodorem <math aria‑label="pierwszego">1 grudnia <math aria‑label="tysiąc siedemset osiemdziesiątego trzeciego">1783 roku
Źródło: dostępny w internecie: wikipedia.org, domena publiczna.

XIX wieku francuz Henri Giffard (czyt. ąri żifard) skonstruował pierwszy na świecie sterowiec, wykorzystując do tego silnik parowy, którego wynalazcą był James Watt. Składał się z komór wypełnionych wodorem. Dzięki temu początek XX wieku stał się epoką sterowców, które zainicjowały transport lotniczy. Dopiero katastrofa największego na świecie niemieckiego sterowca Hindenburga przerwała popularność tych aerostatów. Nie spowodowało to jednak wyjścia sterowców zupełnie z użytku. Obecnie znajdują zastosowanie jako banery reklamowe.

bg‑azure

Współczesność i przyszłość wodoru

Utwardzanie tłuszczów

Wodór wykorzystuje się w przemyśle spożywczym do otrzymywania margaryny. W tym procesie stosuje się reakcję przyłączania wodoru do wiązania podwójnego ciekłego tłuszczu pochodzenia roślinnego. W wyniku reakcji uzyskujemy tłuszcz w postaci stałej. Najczęstszym katalizatoremkatalizatorkatalizatorem powyższej reakcji jest nikiel. Proces jest nazywany utwardzaniem tłuszczówutwardzanie tłuszczówutwardzaniem tłuszczów. Do produkcji margaryny używa się częściowo uwodornionych olejów, w których pozostała pewna ilość wiązań nienasyconych.

R1LzXkzTDSuKk1
Reakcja całkowitego uwodornienia linolanu glicerolu
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Synteza amoniaku oraz innych związków azotowych

Innym zastosowaniem wodoru jest produkcja amoniaku. Otrzymany amoniak służy do otrzymywania nawozów azotowych, kwasu azotowego(V). Wodór znajduje również zastosowanie w produkcji chlorowodorukwasu solnego, a także metanolu. Bierze też udział w przemysłowym procesie otrzymywania sorbitolu z glukozy. Można stwierdzić, że wodór pośrednio uczestniczy w produkcji tworzyw sztucznych, lekarstw, materiałów wybuchowych oraz artykułów spożywczych. W syntezach przemysłowych wykorzystywany jest jako tzw. gaz syntezowygaz syntezowygaz syntezowy, czyli mieszanina gazów: tlenku węgla(II) oraz wodoru.

Paliwo

Bardzo często słyszy się, że wodór jest „paliwem przyszłości”. Wykazuje o wiele więcej zalet w porównaniu z obecnie używanymi paliwami. Przede wszystkim jest nietoksyczny. W wyniku spalania wodoru, jedynym końcowym produktem jest woda, co przedstawia poniższe równanie reakcji:

2 H2+O22 H2O

Warto przypomnieć, że mieszanina wodoru i tlenu w stosunku objętościowym 2:1 gwałtownie wybucha, dlatego jest nazywana mieszaniną piorunującąmieszanina piorunującamieszaniną piorunującą. Obecnie branża motoryzacyjna przeżywa prawdziwy rozkwit pod względem opracowywania i produkcji aut napędzanych wodorem. W 2012 r. na Politechnice Lubelskiej zaprezentowano samochód napędzany wodorem. W grudniu 2014 r. japońska firma wyprodukowała pierwszy taki samochód – Toyotę Mirai. Wystarczy mu jedno tankowanie, by móc przejechać 550 km. Obecne auta produkowane przez Hondę czy Hyundaia mogą pokonać już około 700 km po jednym ładowaniu.

Ruwrm0KWIsJF4
W <math aria‑label="dwa tysiące szesnastym">2016 roku podczas międzynarodowego pokazu motoryzacyjnego w Genewie zaprezentowano sportowe auto napędzane wodorem – Pinifarina H2 Speed. Model zawiera dwa silniki elektryczne i ogniwo wodorowe. Maksymalna moc to około 500 KM (koni mechanicznych), natomiast maksymalna prędkość to <math aria‑label="trzysta kilometrów na godzinę">300 kmh. Pojemność zbiornika na wodór wynosi <math aria‑label="sześć i jedna dziesiąta kilograma">6,1 kg a czas tankowania zaledwie trzy minuty.
Źródło: Matti Blume, licencja: CC BY-SA 4.0.

Ograniczeniem dla powszechnego zastosowania wodoru jako paliwa jest wciąż wysoka cena oraz brak infrastruktury w postaci stacji paliwowych.

R1Fjb3SFzGYxt
Elektryczny, napędzany wodorem, autobus marki Ursus City Smile
Źródło: Travelarz, dostępny w internecie: commons.wikimedia.org, licencja: CC BY-SA 3.0.

Warto podkreślić, że wodór może być wykorzystany w samochodach na dwa sposoby. Po pierwsze – jako paliwo w tradycyjnych silnikach, gdzie ulega spalaniu. Po drugie – w ogniwach paliwowych, które zamieniają energię chemiczną na elektryczną, która z kolei napędza silnik elektryczny.

Ogniwa paliwowe

Ogniwa paliwoweogniwo paliwowe (wodorowe)Ogniwa paliwowe to kolejne zastosowanie wodoru. Używa się ich nie tylko w samochodach. W latach sześćdziesiątych zostały wykorzystane jako źródła energii w rakietach Apollo. W ogniwa paliwowe wyposażono stację kosmiczną SkyLab czy statki kosmiczne, takie jak Gemini 5. Ogniwa wodorowe stosuje się w bateriach dla urządzeń przenośnych, w generatorach elektryczności i ciepła.

Jak działają wspomniane wyżej ogniwa paliwowe?

R7dxYv6PTSB7B
Ilustracja interaktywna Ilustracja interaktywna przedstawia schemat budowy ogniwa paliwowego. Na planie prostokąta wyróżniono kilka komór ogniwa. Po lewej stronie ogniwa w górnej części znajduje się wlot, którym doprowadzany jest wodór symbolizowany przez stykające się dwie jasnoczerwone kulki. W dolnej części po lewej stronie znajduje się wylot, którym odprowadzane są cząsteczki wody, tworzące się z cząsteczek tlenu i wodoru cząsteczki wody reprezentowane przez stykające się dwie kulki czerwone (dwa atomy wodoru) oraz jedną kulkę niebieską (atom tlenu). Opisaną lewą część od wewnętrznej części ogniwa oddziela komora zaznaczona jako anoda minus, wskazano również przepływ elektronów od anody, poprzez odbiornik energii reprezentowany prze zygzakowatą linię nad komorą, do katody. W zewnętrznej warstwie ogniwa po prawej stronie w górnej części znajduje się wlot doprowadzający tlen reprezentowany przez stykające się dwie kulki niebieskie. Omówioną prawą część od środkowej, wewnętrznej części oddziela komora zaznaczona jako katoda plus, gdzie również zaznaczono przepływ elektronów w kierunku katody. W wewnętrznej części znajdują się roztwór elektrolitu z jonami hydroksylowymi O H indeks górny minus koniec indeksu, gdzie zaznaczono ich ruch od katody w kierunku anody. 1. cząsteczki wodoru H2g, 2. przepływ elektronów, 3. ładowanie (odbiornik energii), 4. cząsteczki tlenu O2g, 5. katoda(+), 6. elektrolit, 7. anoda(-), 8. cząsteczki wody H2O, 9. jony hydroksylowe OH-
Schemat budowy ogniwa paliwowego
Źródło: Darryl Ring, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.

Ogniwo składa się z dwóch elektrod: katody i anody. Elektrody rozdzielone są elektrolitem lub membraną elektrolityczną, co umożliwia przepływ kationów. Przepływ elektronów jest blokowany. Wodór zostaje wprowadzony do anody, a tlen do katody. Katalizator, występujący na anodzie, powoduje rozbicie wodoru na protony i elektrony. Dzięki membranie elektrolitycznej protony przedostają się do katody. Natomiast elektrony przemieszczają się do katody zewnętrznym obwodem, generując prąd elektryczny. Na katodzie dochodzi do połączenia kationów wodoru i elektronów z tlenem. W wyniku reakcji powstaje woda, prąd elektryczny i ciepło.

Reakcja zachodząca na anodzie:

H2  2 H++ 2 e-

Reakcja zachodząca na katodzie:

 O2 + 4 H++ 4 e- 2 H2O

Sumarycznie:

2 H2 + O2  2 H2O + energia

Palniki tlenowo‑wodorowe

Wodór służy również to wytwarzania wysokich temperatur w palnikach wodorowo‑tlenowych. Ich działanie opiera się na reakcji syntezy wody. Ten proces jest przyjazny dla środowiska. Palniki wodorowo‑tlenowe wykorzystuje się w jubilerstwie, medycynie oraz w przemyśle. Przykładowe zastosowania palników: naprawa biżuterii, otrzymywanie syntetycznych kamieni szlachetnych, lutowanie instrumentów medycznych, naprawy optyczne, naprawy protetyczne, naprawy układów scalonych, wygładzanie akryli oraz krawędzi itp.

Reaktor termonuklearny i bomba wodorowa

Wodór występuje w przyrodzie w postaci trzech izotopów: protu H (H11), deuteru D (H12) i sztucznie wytworzonego trytu T (H13). Izotopy te różnią się liczbą neutronów. W wyniku syntezy dwóch izotopów wodoru, np. deuteru i trytu, powstaje cięższe jądro helu, neutron oraz znaczna ilość energii. Opisana reakcja jest nazywana reakcją termojądrowąreakcja termojądrowa (fuzja jądrowa)reakcją termojądrową lub fuzją jądrowąreakcja termojądrowa (fuzja jądrowa)fuzją jądrową. Zachodzi w jądrze Słońca oraz innych gwiazd.

RvqzFX6tNCzrs
Reakcja fuzji jądrowej. Jądro deuteru łączy się z jądrem trytu. W wyniku reakcji powstaje jądro helu, wysokoenergetyczny neutron oraz energia.
Źródło: GroMar Sp. z o.o. (na podstawie wikipedia.org), licencja: CC BY-SA 3.0.

Działanie bomby wodorowej jest oparte na reakcjach termojądrowych. Wymagana jest wysoka temperatura i duże ciśnienie. Aby spełnić te warunki, stosuje się rozszczepialny uran lub pluton. Ich wybuch rozpoczyna proces łączenia się izotopów wodoru w cięższe jądro helu. Często wykorzystuje się lit, który podczas wybuchu generuje tryt. Deuter i tryt zapoczątkowują reakcję termojądrową. Poniżej zostały przedstawione główne reakcje zachodzące w bombie wodorowej:

Li13+n01  He24+T13+4,8 MeV
T13+D12  He24+n21+17,6 MeV
D12+D12  T13+p11+4 MeV
D12+D12  He23+n01+3,3 MeV

Dwie pierwsze reakcje są bardzo istotne, ponieważ zapoczątkowują samopodtrzymujący się cykl przemian.

Ciekawostka
R15MdfsB8Yikt1
Korpus <math aria‑label="R D S dwieście dwa">RDS202 (podobny do <math aria‑label="A N sześćset dwa">AN602 „Car‑Bomba”) w muzeum bomb atomowych w Sarowie. Prawdziwa bomba miała inną przednią część.
Źródło: Croquant, licencja: CC BY-SA 3.0.

Największą bombą wodorową w dziejach ludzkości była Car‑bomba. Skonstruowana i zdetonowana przez Związek Radziecki. Jej moc wynosiła 50 megaton, co odpowiadało sile wybuchu 50 mln ton trotylu.

Ciekawą i przyszłościową propozycją jest stworzenie reaktora termonuklearnego. Jego działanie opierałoby się na reakcji termojądrowej. Przypuszcza się, że jedna taka elektrownia wystarczyłaby do zapewnienia energii całej Europie. W 2008 r. we Francji rozpoczęto budowę międzynarodowego reaktora termojądrowego – ITER (ang. International Thermonuclear Experimental Reactor – Międzynarodowy Eksperymentalny Reaktor Termonuklearny).

Słownik

katalizator
katalizator

substancja, która wprowadzona do mieszaniny reakcyjnej przyspiesza reakcję chemiczną, ale nie zużywa się w niej. Katalizator można odzyskać po zakończeniu reakcji chemicznej

utwardzanie tłuszczów
utwardzanie tłuszczów

reakcja uwodornienia ciekłych tłuszczów nienasyconych, w efekcie otrzymujemy nasycone tłuszcze w postaci stałej

mieszanina piorunująca
mieszanina piorunująca

mieszanina gazów: wodoru i tlenu w stosunku objętościowym 2:1

reakcja termojądrowa (fuzja jądrowa)
reakcja termojądrowa (fuzja jądrowa)

reakcja łączenia się dwóch lżejszych jąder atomów, w wyniku czego powstaje cięższe jądro atomu oraz energia

gaz syntezowy
gaz syntezowy

mieszanina gazów: tlenku węgla(II) oraz wodoru

ogniwo paliwowe (wodorowe)
ogniwo paliwowe (wodorowe)

urządzenie elektrochemiczne, które wytwarza energię (elektryczną, ciepło) w wyniku reakcji chemicznej

Bibliografia

Bárta M., Pierwiastki chemiczne wokół nas, Warszawa 2013, s. 104‑106.

Bielański A., Podstawy Chemii nieorganicznej, Warszawa 2004, t. 2, s. 528‑537.

Czerwiński A., Czerwińska A., Jelińska – Kazimierczuk M., Kuśmierczyk K., Chemia. Podręcznik dla liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego, technikum, Warszawa 2002, s. 208‑210, 226‑230.

Hassa R., Mrzigod A., Mrzigod J., To jest chemia. Podręcznik dla szkół ponadgimnazjalnych. Zakres podstawowy, Warszawa 2016, s. 87.

Lautenschläger K. H., Schröter W., Wanninger A., Nowoczesne kompendium chemii, Warszawa 2007, s. 367‑369.

Pajdowski L., Chemia ogólna, Warszawa 1997, s. 397‑401.

Pazdro K. M., Chemia. Pierwiastki i związki nieorganiczne, Warszawa 2012, s. 108‑111.