Sprawdź się
Wskaż, która odpowiedź opisuje komunikację werbalną.
- przekazywanie informacji za pomocą słowa pisanego
- przekazywanie informacji za pomocą gestów
- przekazywanie i otrzymywaniu informacji za pomocą mowy ciała
- przekazywanie informacji za pomocą słowa mówionego
Do podanych pojęć dopasuj ich definicje.
osoba generująca komunikat, żadna z definicji nie pasuje, ustna lub pisemna wymiana zdań na jakiś temat mająca prowadzić do wspólnych wniosków, osoba słuchająca ma na niskim poziomie motywację do prowadzenia rozmowy, nie zależy jej na pozyskaniu informacji, osoba odbierająca komunikat, wzajemna wymiana myśli przy użyciu słów
| słuchanie bierne | |
| odbiorca | |
| dyskusja | |
| rozmowa | |
| słuchanie czynne | |
| nadawca |
Zapoznaj się z ilustracją i wykonaj polecenie.
Zdecyduj, które zdania są prawdziwe, a które fałszywe.
| Zdanie | Prawda | Fałsz |
| Wspólnym środkiem komunikacji dla wszystkich ludzi jest język i mowa ciała. | □ | □ |
| Nadawcą komunikatu jest osoba słuchająca. | □ | □ |
| Ekspresywna funkcja komunikacji dotyczy emocji odbiorcy. | □ | □ |
| Kultura dyskusji wymaga wzajemnego szacunku i umiejętności przyznawania się do błędu. | □ | □ |
| Funkcja poetycka wiąże się z estetyką formy wypowiedzi. | □ | □ |
Zapoznaj się z wykresami i wykonaj ćwiczenie.
Pruszcz Gdański: O problemach w komunikowaniu. Pierwsze spotkanie grupy AAC PomorzeAAC Pomorze to grupa, która ma na celu zrzeszenie osób, terapeutów oraz rodziców pracujących z osobami mającymi szeroko pojęte problemy i dysfunkcje w zakresie porozumiewania się. AAC to pojęcie odnoszące się do grupy metod wdrażanych w celu wspomagania komunikacji tam, gdzie niemożliwa jest komunikacja werbalna.
Komunikacja alternatywna i wspomagająca jest istotnym elementem terapii u osób, u których szczególnie mocno zaburzony jest proces kształtowania się mowy. Wprowadzanie strategii komunikacyjnych opartych na symbolach, gestach, znakach przestrzenno‑dotykowych jest szansą na rozwój poznawczy i społeczny, jest również szansą na możliwość bycia sprawczym, wyrażanie własnych potrzeb, aktywne uczestnictwo w życiu codziennym.
Źródło: Anna Gawrońska, Pruszcz Gdański: O problemach w komunikowaniu. Pierwsze spotkanie grupy AAC Pomorze, 21.06.2019 r., dostępny w internecie: pruszczgdanski.naszemiasto.pl [dostęp 22.10.2019 r.].
Komunikacja. Dlaczego tak trudno nam się porozumieć?Niemiecki psycholog, ekspert w dziedzinie komunikacji interpersonalnej Friedemann Schulz von Thun, opracował model, który wyjaśnia nasze codzienne nieporozumienia. I potwierdza, że jeśli ktoś pyta, która jest godzina, to nie zawsze jest to pytanie o czas, a kiedy kobieta mówi, że nie ma co na siebie włożyć, to niekoniecznie mówi o sukienkach.
Von Thun w książce Sztuka rozmawiania opisuje swoje osobiste doświadczenie wieloznaczności komunikacji: „Kiedy byłem jeszcze małym chłopcem, mocno przeżyłem pewne zdarzenie w tramwaju. Siedziałem wygodnie obok mojego dziadka, podczas gdy inni, z powodu braku miejsc siedzących, stali. W pewnym momencie usłyszałem czyjś rozzłoszczony głos zwrócony do mojego dziadka: To niesłychane, żeby dziecko siedziało, a starsi musieli stać! Mój dziadek nie pozostał dłużny i nie mniej mocnym głosem odparował: Chce pan tu wrzeszczeć? Przepychanka trwała chwilę. W końcu, ku mojemu zaskoczeniu, dziadek przyznał rację rozmówcy i polecił mi, żebym ustąpił miejsca. Dodał jednak: Ale z tego powodu nie musiał pan tak strasznie ryczeć. Wtedy po raz pierwszy doświadczyłem tego, że jednocześnie można wyraźnie być nie w porządku i mieć zupełną rację. Wypowiedzi są właśnie czterowymiarowe. Mój dziadek zgadzał się ze swoim rozmówcą na płaszczyźnie zawartości rzeczowej i na płaszczyźnie apelu, ale zupełnie nie odpowiadało mu to, co działo się na płaszczyźnie wzajemnych relacji”.
Według von Thuna, każda wypowiedź jest czterowarstwowa. Jeden komunikat zawiera w sobie cztery informacje. Von Thun opisuje to jako cztery płaszczyzny komunikacji: rzeczową, ujawniania siebie, relacyjną i apelową. To tak, jakbyśmy mieli czworo ust, z których każde mówią o czymś innym w tym samym czasie. I czworo uszu, z których każde inaczej słyszą tę samą wypowiedź.
O jakich faktach mówisz? – Rzeczowy wymiar komunikatu to fakty, dane i informacje. Ucho rzeczowe treść wypowiedzi traktuje dosłownie. „Czy jest obiad?” oznacza, że nadawca komunikatu chce wiedzieć, czy jest obiad. I tyle.
Co mówisz mi o sobie? – Ucho ujawniania siebie jest nastawione na odkrywanie w komunikacie informacji o nadawcy. Na wołanie: „Czy jest obiad?”, padnie odpowiedź: „Jesteś głodny, pewnie miałeś wyczerpujący dzień”.
Jak jest między nami? – Ucho relacyjne nieustannie bada, jakie są relacje między nadawcą komunikatu a odbiorcą, jaki jest stosunek nadawcy do odbiorcy. „Czy jest obiad?” odczyta więc: „Ma pretensje, że jeszcze nie przygotowałam posiłku”.
Czego ode mnie oczekujesz? – Ucho apelowe odczytuje w komunikacie oczekiwania nadawcy wezwanie do działania. „Czy jest obiad?” dla ucha apelowego oznacza: „On chce, żebym podała mu obiad”, pada więc odpowiedź: „Już nakładam”.
Ucho apelowe i rzeczowe to „uszy werbalne”. Te warstwy komunikatu słyszymy i dekodujemy bezpośrednio ze słów. Natomiast płaszczyzna relacyjna i ujawniania siebie dekodowane są w dużej mierze na poziomie niewerbalnym – przez ton głosu, gesty, postawę ciała.
Każda z czterech płaszczyzn jest równie ważna i odpowiedzialna za jakość komunikacji. Każda też może się stać przyczyną konfliktów, nieporozumień, zaburzeń w relacji (…).
Źródło: Elżbieta Manthey, Krzysztof Manthey, Komunikacja. Dlaczego tak trudno nam się porozumieć?, 1.12.2015 r., dostępny w internecie: wyborcza.pl [dostęp 30.03.2020 r.].
Zapoznaj się z tekstem i wykonaj polecenie.
Kompetencje: jak mówić, by nas dobrze rozumieli i chcieli słuchaćPiotr Dziedzic, dyrektor w firmie rekrutacyjnej Michael Page
Efektywna komunikacja to klucz do budowania dobrze funkcjonujących relacji w organizacji i osiągnięcia przez nią satysfakcjonujących wyników. Umiejętność precyzyjnego przekazywania informacji jest podstawą warunkującą właściwe wykonanie danego zadania, co w dalszej perspektywie wpływa na jakość pracy konkretnej osoby. Równie ważny jest styl komunikowania się, który odzwierciedla kulturę organizacyjną firmy i relacje panujące między jej pracownikami. W związku z tym zła komunikacja lub jej brak może nie tylko wpływać na produktywność samej organizacji, ale także na poziom satysfakcji pracowników ze swojej pracy.
W dalszej kolejności zła komunikacja może się również przyczyniać do dużej rotacji kadr. Wysoko rozwinięte kompetencje komunikacyjne są szczególnie pożądane u osób zajmujących stanowiska kierownicze. Nierzadko to od liderów zespołów i ich umiejętności zależeć będzie jakość i terminowość wykonania danego zadania. Duże znaczenie ma tu więc praktyka i jak najczęstsze korzystanie z możliwości bezpośredniej interakcji ze współpracownikami czy też formalnych wystąpień publicznych.
Źródło: Anna Cieślak‑Wróblewska, Kompetencje: jak mówić, by nas dobrze rozumieli i chcieli słuchać, 5.11.2018 r., dostępny w internecie: rp.pl [dostęp 22.10.2019 r.].