Mimo że dziś naszego zdziwienia nie budzi prognoza pogody, w której mówi się o ujemnej temperaturze (czyli mrozach), ani nie przeraża nadto niewielki (!) dług (czyli ujemny stan finansów) na karcie debetowej, to ludzkość przez wiele stuleci rozwoju matematyki borykała się z liczbami ujemnymi nazywając je “absurdalnymi”.

Pierwsze wzmianki sugerujące potrzebę rozważania liczb oznaczających deficyt pojawiają się już w I wieku p.n.e. w Chinach. Później w VII wieku n.e. Indyjczycy używali liczb ujemnych do księgowania długów – podobnie jak później (XIII wiek) czynił to Fibonacci. Ale i tak większość europejskich matematyków odrzucała koncepcję liczb ujemnych aż do XVIII wieku.

Możemy zaryzykować więc stwierdzenie, że przeciętny absolwent dzisiejszej szkoły podstawowej wie o liczbach ujemnych więcej, niż całe rzesze matematyków na przestrzeni setek lat.