Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
Polecenie 1

Zapoznaj się ze schematem interaktywnym przedstawiającym ścieżki edukacji po reformie jędrzejewiczowskiej. Opisz różnice między ówczesnym systemem oświaty a tym obowiązującym współcześnie.

RD1DcPJWB7g1b
Twoja odpowiedź (Uzupełnij).
Polecenie 2

Jak sądzisz, co było słabym elementem reformy jędrzejewiczowskiej? Uzasadnij odpowiedź.

R14uVYF3LZFHW
Twoja odpowiedź (Uzupełnij).
RELCWYaPQ7ytM1
Schemat przedstawia ścieżki edukacji po reformie jędrzejewiczowskiej. Na pierwszym etapie edukacji znajduje się: Szkoła powszechna czteroklasowa. Szkoła powszechna sześcioklasowa. Szkoła powszechna siedmioklasowa. Podstawą edukacji były szkoły powszechne, wśród których wyodrębniono trzy typy takich szkół: 4-klasową, 6-klasową i 7-klasową. We wszystkich nauka trwała 7 lat, co oznacza, że program szkoły 4-klasowej realizowany był w bardzo wolnym tempie. Placówki 4-klasowe stanowiły ok. 70 proc. wszystkich szkół powszechnych. Źródło: Ustawa z dnia 11 marca 1932 r. o ustroju szkolnictwa, Dziennik Ustaw. Poz. 389. W praktyce szkoła 7-letnia była przeznaczona wyłącznie dla osób nieplanujących dalszego kształcenia. Z kolei szkoła 4-klasowa dawała tylko elementarną wiedzę i nie uprawniała do wstępu do gimnazjum. Na drugim etapie znajduje się czteroletnie gimnazjum ogólnokształcące oraz czteroletnie gimnazjum zawodowe. Dalsza ścieżka edukacji była dostosowana do potrzeb ucznia, który mógł ukończyć gimnazjum oraz liceum ogólnokształcące lub zawodowe. Ponadto absolwent gimnazjum ogólnokształcącego mógł kontynuować naukę w liceum zawodowym. Niestety dostępność szkół średnich była bardzo ograniczona, tylko niewielka część społeczeństwa mogła się w nich kształcić. Źródło: Ustawa z dnia 11 marca 1932 r. o ustroju szkolnictwa, Dziennik Ustaw. Poz. 389. Na trzecim etapie, z gimnazjum ogólnokształcącego uczeń może pójść do 2 letniego liceum ogólnokształcącego lub 2 letniego liceum zawodowego. Natomiast z 4 letniego gimnazjum zawodowego uczeń może pójść tylko do 2 letniego liceum zawodowego. Uczniowie liceum ogólnokształcącego, które miało być elitarną szkołą, mogli wybrać jedną ze specjalizacji: klasyczną (z łaciną i greką), humanistyczną (z samą łaciną), matematyczno-fizyczną i przyrodniczą (bez łaciny i greki). Na czwartym etapie, po ukończeniu liceum uczeń może uczęszczać do szkoły wyższej. Wstęp na studia wyższe umożliwiało zdanie tzw. dużej matury (małą maturę zdawano po gimnazjum) w liceum ogólnokształcącym lub zawodowym. Bardzo wysokie wymagania egzaminacyjne praktycznie uniemożliwiały naukę na studiach wyższych osobom ze wsi, które kształciły się w znacznie trudniejszych warunkach i często kończyły jedynie 4-klasową szkołę powszechną. Źródło: Ustawa z dnia 11 marca 1932 r. o ustroju szkolnictwa, Dziennik Ustaw. Poz. 389.