Tlenek węgla ($\text{IV}$) Tlenek węgla($\text{IV}$) ma budowę liniową, wszystkie atomy znajdują się na jednej linii. Ilustracja przedstawia atom węgla połączony wiązaniem podwójnym z dwoma atomami tlenu. Atom węgla to delta plus, atomy tlenu delta minus. Od atomów tlenu nad wiązaniami biegną strzałki skierowane w stronę atomu węgla. W tle atomu węgla jest pasmo niebieskie. W tle atomów tlenu pasmo białe i zielone, po zewnętrznej stronie żółte.Cząsteczka ${\text{CO}}_2$, z zaznaczonymi cząstkowymi ładunkami $\delta +$ (czyt. delta plus), oznacza część cząsteczki z ładunkiem dodatnim (miejscem z deficytem elektronów) i $\delta -$ (czyt. delta minus) z „nadmiarem” elektronów. Jest ona niepolarna, ponieważ wektor momentu dipolowego wiązania $\text{O}—\text{C}$ jest skierowany w przeciwną stronę niż wektor wiązania $\text{C}—\text{O}$. W przypadku dodawania matematycznego tych wektorów – zerują się., Woda Na ilustracji znajduje się cząsteczka wody. Atom tlenu łączy się z dwoma atomami wodoru. Atom tlenu to delta minus, a wodoru delta plus. Przez atom tlenu przechodzi strzałka skierowana w górę.Woda ma budowę kątową – atomy wodoru znajdują się w narożach, a atomy tlenu na wierzchołku trójkąta. Tlen jest pierwiastkiem o większej elektroujemności, przyciąga elektrony z wiązania $\text{O}—\text{H}$ w swoją stronę. Wypadkowy moment dipolowy, zaznaczony strzałką na rysunku, jest wynikiem dodawania dwóch wektorów (wzdłuż wiązania $\text{O}—\text{H}$). Możemy wyznaczyć w tej cząsteczce miejsce, w którym skumulowany jest ładunek ujemny i ładunek dodatni (wystarczy przeciągnąć linię prostą, przecinającą wiązania $\text{O}—\text{H}$). Wniosek jest prosty: woda jest cząsteczką polarną. Umieszczając ją w polu elektrycznym, jej cząsteczki będą oddziaływać z tym polem. Z tego względu krople wody, spływające po szybie, nie spływają prosto na dół, tylko krętymi ścieżkami, łącząc się po drodze.

Na schemacie przedstawiono fragment łańcucha DNA. Cząsteczka DNA zbudowana jest z dwóch łańcuchów polinukleotydowych. Łańcuchy te biegną antyrównolegle w stosunku do siebie (koniec 5' jednego łańcucha leży naprzeciw końca 3' drugiego łańcucha. Każda podjednostka składa się z pięciowęglowego cukru – deoksyrybozy, do której dołączona jest grupa fosforanowa. Do każdej z podjednostek dołączona jest jedna z czterech zasad azotowych - adenina, tymina, cytozyna lub guanina. Oba łańcuchy połączone są wiązaniami fosfodiestrowymi między sąsiadującymi zasadami azotowymi. Guanina sąsiaduje z cytozyną, a adenina z tyminą. Opisano: 1. Para zasad AT z dwoma wiązaniami wodorowymi. Na ilustracji jest wzór. Po lewej stronie wzoru jest pięcioczłonowy pierścień z jednym wiązaniem podwójnym przylegający do sześcioczłonowego pierścienia z trzema wiązaniami podwójnymi. Po prawej stronie wzoru jest sześcioczłonowy pierścień z jednym wiązaniem podwójnym. Sześcioczłonowy pierścień leżący po lewej stronie wzoru łączy się z sześcioczłonowym pierścieniem leżącym po prawej stronie wzoru. Pod lewą częścią wzoru jest litera A, nad prawą częścią wzoru litera T. Zarówno w pięcioczłonowym pierścieniu, jak i przylegającym do niego sześcioczłonowym pierścieniu znajdują się między innymi po dwa atomy azotu. Atom azotu znajdujący się na dole po lewej stronie w pięcioczłonowym pierścieniu łączy się z linią falowaną. Atom węgla leżący w sześcioczłonowym pierścieniu u góry po prawej stronie łączy się z atomem azotu. Ten łączy się z dwoma atomami wodoru u góry i po prawej stronie. Atom wodoru leżący po prawej stronie łączy się za pomocą linii przerywanej z atomem tlenu, który jest połączony z sześcioczłonowym pierścieniem leżącym po prawej stronie wzoru. Atom azotu należący do sześcioczłonowego pierścienia leżącego po lewej stronie wzoru łączy się linią przerywaną z atomem wodoru. Atom wodoru łączy się z atomem azotu należącym do sześcioczłonowego pierścienia leżącego po prawej stronie wzoru. Sześcioczłonowy pierścień leżący po prawej stronie wzoru jest zbudowany między innymi z dwóch atomów azotu. Pierścień na górze po lewej stronie i na dole po lewej stronie łączy się wiązaniem podwójnym z atomem tlenu. Pomiędzy nimi jest atom azotu. Drugi atom azotu leży na dole po prawej stronie i łączy się z linia falowaną. Pierścień po prawej stronie u góry łączy się z grupą metylową., 2. Para zasad GC z trzema wiązaniami wodorowymi. Na ilustracji jest wzór. Po lewej stronie wzoru jest pięcioczłonowy pierścień z jednym wiązaniem podwójnym przylegający do sześcioczłonowego pierścienia z dwoma wiązaniami podwójnymi. Po prawej stronie wzoru jest sześcioczłonowy pierścień z dwoma wiązaniami podwójnymi. Sześcioczłonowy pierścień leżący po lewej stronie wzoru łączy się z sześcioczłonowym pierścieniem leżącym po prawej stronie wzoru. Pod lewą częścią wzoru jest litera G, nad prawą częścią wzoru litera C. Zarówno w pięcioczłonowym pierścieniu, jak i przylegającym do niego sześcioczłonowym pierścieniu znajdują się między innymi po dwa atomy azotu. Atom azotu znajdujący się na dole po lewej stronie w pięcioczłonowym pierścieniu łączy się z linią falowaną. Sześcioczłonowe pierścienie łączą się za pomocą trzech wiązań wodorowych. Atom węgla leżący w sześcioczłonowym pierścieniu u góry po prawej stronie łączy się wiązaniem podwójnym z atomem tlenu. Atom tlenu łączy się linią przerywaną z atomem wodoru, a ten z atomem azotu z grupy N H indeks dolny dwa, połączonej z sześcioczłonowym pierścieniem leżącym po prawej stronie wzoru. Atom azotu leżący w pierścieniu podpisanym jako G łączy się z atomem wodoru, a ten linią przerywaną z atomem azotu, należącym do pierścienia oznaczonego jako C. Ostatnie wiązanie wodorowe: atom azotu połączony z sześcioczłonowym pierścieniem leżącym po lewej stronie wzoru, będący częścią grupy N H indeks dolny dwa, łączy się z jednym z swoich atomów wodoru, ten wiązaniem przerywanym łączy się z atomem tlenu połączonym wiązaniem podwójnym z pierścieniem leżącym po prawej stronie wzoru. Sześcioczłonowy pierścień opisany jako C zawiera dodatkowo atom azotu połączony z linią falowaną.